Odpowiedź

W § 105 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 26.09.1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy – dalej r.b.h.p. wskazano, że przez pracę na wysokości należy rozumieć pracę wykonywaną na powierzchni znajdującej się na wysokości co najmniej 1,0 m nad poziomem podłogi lub ziemi.

Uzasadnienie

W oparciu o definicję pracy na wysokości wskazaną w § 105 ust. 1 r.b.h.p., można stwierdzić, iż pracy siedzącej na wysokości 1,10 m–1,20 m, na siedzisku przemysłowym typu hoker bez podparcia na łokcie i bez oparcia dla stóp o stałą, nieregulowaną obręcz hokera nie można zaliczyć do pracy na wysokości, gdyż pracownik pracuje nie w pozycji stojącej, lecz w pozycji siedzącej, gdzie stopy pracownika znajdują się na pewno niżej niż 1 m od poziomu podłogi.

Wysokość, na której pracuje pracownik, należy wyliczać od wiszących stóp, a nie od poziomu ustawionego siedziska.
Do działań, które może podjąć pracodawca, aby zapobiec upadkom z krzesła typu hoker, należy zapewnienie podparcia na łokcie i zapewnienie oparcia dla stóp o stałą, nieregulowaną obręcz hokera.

Jeżeli w pozycji siedzącej stopy pracownika znajdują się wyżej niż 1 m od poziomu podłogi, to w takim przypadku pracę na siedzisku przemysłowym można zaliczyć do pracy na wysokości.

Autor odpowiedzi: Krzysztof Zamajtys
Odpowiedzi udzielono 13.09.2017 r.

 

Więcej informacji i narzędzi znajdziesz w programie
Serwis BHP
Bądź na bieżąco ze zmianami prawnymi i korzystaj z aktualnych materiałów