Pytanie pochodzi z publikacji Serwisu BHP.
Wady wzroku wymagające stałego noszenia szkieł korekcyjnych stanowią przeciwwskazanie do zatrudnienia przy pracy na wysokości powyżej 3 m.
Zgodnie z art. 229 § 4 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku. Szczegółowy zakres badań oraz tryb ich przeprowadzania w zależności od narażeń występujących na stanowisku pracy reguluje rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332 z późn. zm.) - dalej r.b.l.p.
Zgodnie z pkt V-3-b załącznika nr 1 do r.b.l.p., określającego wskazówki metodyczne w sprawie przeprowadzania badań profilaktycznych pracowników, wady wzroku wymagające stałego noszenia szkieł korekcyjnych stanowią przeciwwskazanie do zatrudnienia przy pracy na wysokości powyżej 3 metrów. Przepis nie dotyczy jednak pracowników stosujących soczewki kontaktowe.
W związku z powyższym lekarz medycyny pracy nie ma prawa dopuścić do pracy na wysokości powyżej 3 m pracownika, którego wada wzroku wymaga stałego noszenia okularów. Takie rozwiązanie eliminuje zagrożenie usunięcia przez pracownika (przypadkowego lub zamierzonego) stosowanych okularów podczas wykonywania pracy oraz urazów narządu wzroku spowodowanych potłuczeniem szkieł w wyniku upadku z wysokości. Jedyną gwarancję zachowania trwałości korekcji wzroku podczas pracy na wysokości stanowić będzie stosowanie soczewek kontaktowych założonych bezpośrednio na gałkę oczną, które, gdy są prawidłowo dobrane, nie mogą same wypaść, a w razie upadku pracownika nie powodują urazów oczu.
Więcej na ten temat w Serwisie BHP.