Wypowiedzenie wysłane poczta tradycyjną musi mieć formę listu poleconego za potwierdzeniem odbioru (czyli ze specjalnie podpisywaną zwrotką) z informacją, gdzie można odebrać list. Jeżeli pracodawca w taki sposób wysłał wypowiedzenie, oznacza to, że doszło ono do adresata. Jeżeli jednak forma wysyłki była inna – np. zwykły polecony, bez zwrotki, należy wypowiedzenie wysłać ponownie.
 
Uzasadnienie
 
Złożenie oświadczenia o wypowiedzeniu ma miejsce także wtedy, gdy adresat nie zna treści oświadczenia, ale dotarło ono do niego w taki sposób, że mógł zapoznać się z jego treścią, np. pracownik z własnej woli nie podjął przesyłki pocztowej. Do oświadczeń woli o wypowiedzeniu umowy o pracę stosuje się bowiem art. 60 k.c. w związku z art. 300 k.p., gdyż sprawa nie jest uregulowana przepisami prawa pracy (wyrok SN z 20 sierpnia 1984 r., I PRN 111/84, OSNCP 1985, poz. 4, nr 57; wyrok SN z 6 listopada 1980 r., I PRN 109/80, OSNCP 1981, nr 6, poz. 107). Wypowiedzenie (oraz inne oświadczenia pracodawcy) mogą być doręczane pocztą. List należy wysłać opcją "polecony za potwierdzeniem odbioru". Uznaje się, że wówczas skuteczne doręczenie wypowiedzenia ma miejsce również wtedy, gdy pracownik mając realną możliwość zapoznania się z jego treścią, z własnej woli nie podejmuje przesyłki pocztowej, zawierającej to oświadczenie – unika odbioru licząc na ewentualne uchylenie się od skutków (por. wyrok SN z 11 grudnia 1996 r., I PKN 36/96, OSNAPiUS 1997, nr 14, poz. 251). Wówczas powtórne awizowanie (przez operatora pocztowego, a nie dwa razy wysłanie przez pracodawcę) oznacza skuteczne doręczenie pisma. Należy podkreślić, że w orzeczeniu jest mowa o "unikaniu", zatem podjęcie przez pracownika awizo nie jest równoznaczne z dojściem do niego oświadczenia o wypowiedzeniu w taki sposób, że mógł zapoznać się z jego treścią. W ocenie SN możliwość taka powstaje dopiero w chwili, gdy w toku zwykłych czynności pracownik uzyskuje możliwość zapoznania się z treścią przesyłki (zob. wyrok SN z 18 listopada 1999 r., I PKN 375/99, OSNAPiUS 2001, nr 7, poz. 227).
Dla doręczeń istotne znaczenie ma liberalizacja prawa pocztowego. 1 stycznia 2013 r. weszła w życie nowa ustawa z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 1529) – dalej u.p.p., której podstawowym celem jest liberalizacja rynku usług pocztowych poprzez likwidację monopolu Poczty Polskiej na przyjmowanie i doręczanie przesyłek o masie mniejszej niż 50 g. Zgodnie z ustawą, uprawnienia w zakresie świadczenia usług pocztowych są uzyskiwane wyłącznie na podstawie wpisu do rejestru operatów pocztowych, prowadzonego przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej. Ustawa ponadto likwiduje pojęcie operatora publicznego oraz wprowadza definicję operatora wyznaczonego obowiązanego do świadczenia tzw. powszechnych usług pocztowych (tzn. najpowszechniejszych usług pocztowych, świadczonych na terytorium całego kraju w sposób jednolity i po przystępnych cenach). Dotychczas wskazane usługi były świadczone przez Pocztę Polską jako operatora publicznego. Zgodnie z przepisami ustawy, operator wyznaczony będzie wybierany w drodze konkursu (w którym będzie mógł wziąć udział każdy operator wpisany do rejestru) na okres 10 lat przez Prezesa UKE. Jednakże w okresie 3 lat od dnia wejścia w życie ustawy, do pełnienia obowiązków operatora wyznaczonego została powołana Poczta Polska.
Z powyższego wynika, że pracodawca może skorzystać z usług operatora innego niż Poczta Polska, jeżeli jednak oferuje on wysyłkę w formie listu poleconego za potwierdzeniem odbioru (czyli ze specjalnie podpisywaną zwrotką) z informacją, gdzie można odebrać list.