Pracodawca sporządza listę obecności, na której każdy pracownik wpisuje godzinę rozpoczęcia, zakończenia pracy i składa swój własnoręczny podpis.
Czy opisana procedura jest wystarczająca do potwierdzenie obecności pracownika i jest prawidłową ewidencją czasu pracy?
W zakładzie pracy na wydziałach produkcji jest osobna lista obecności i osobna ewidencja czasu pracy.
Lista obecności nie może zastąpić indywidualnych kart ewidencji czasu pracy. Stanowi wyłącznie dowód obecności pracownika w pracy.
Na pracodawcy spoczywa obowiązek prowadzenia ewidencji czasu pracy pracownika do celów prawidłowego ustalenia jego wynagrodzenia i innych świadczeń związanych z pracą (art. 149 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). Karta ewidencji czasu pracy powinna być prowadzona odrębnie dla każdego pracownika.
Pracodawca udostępnia tę ewidencję pracownikowi, na jego żądanie. Jeżeli pracownik tego zażąda, pracodawca ma obowiązek wydać mu potwierdzoną za zgodność z oryginałem kopię jego karty ewidencji czasu pracy.
Pracodawca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji czasu pracy w stosunku do pracowników:
objętych zadaniowym czasem pracy,
zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy oraz
otrzymujących ryczałt za godziny nadliczbowe lub za pracę w porze nocnej.
Zawsze należy jednak ewidencjonować w szczególności okresy urlopów wypoczynkowych, urlopów bezpłatnych, niezdolności do pracy z powodu choroby oraz opieki nad chorym członkiem rodziny, także w przypadku pracowników, w stosunku do których wyłączony został obowiązek ewidencjonowania godzin pracy.
Zasady prowadzenia ewidencji czasu pracy określone zostały w § 8 pkt 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika (Dz. U. Nr 62, poz. 286 z późn. zm.). Imienna karta ewidencji czasu pracy pracownika powinna umożliwiać rejestrowanie w szczególności:
liczby przepracowanych godzin w poszczególnych dobach roboczych w normalnym czasie pracy, według obowiązującego pracownika rozkładu czasu pracy;
liczby przepracowanych godzin w niedziele i święta z zaznaczeniem sposobu rekompensowania pracy w tych dniach;
liczby przepracowanych godzin w porze nocnej;
liczby przepracowanych godzin nadliczbowych z zaznaczeniem, czy praca była wykonywana w nocy, w niedziele i święta niebędące dla pracownika dniami wolnymi od pracy, w dniu wolnym od pracy udzielonym pracownikowi w zamian za pracę w niedzielę lub święto oraz w innych dniach;
liczby godzin nadliczbowych przepracowanych w warunkach przekroczenia przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym;
dyżurów z zaznaczeniem miejsca ich pełnienia oraz określeniem liczby godzin efektywnie przepracowanych w czasie dyżuru;
w odniesieniu do pracowników młodocianych: liczby godzin przepracowanych przy pracach, których wykonywanie jest dozwolone w celu przygotowania zawodowego oraz liczby godzin nauki w szkole podlegających wliczeniu do czasu pracy;
liczby dni i godzin udzielonego urlopu (wypoczynkowego, bezpłatnego);
zwolnień od pracy, niezależnie od czasu ich trwania oraz
innych nieobecności w miejscu pracy: usprawiedliwionych i nieusprawiedliwionych.
Magdalena Rycak - specjalista z zakresu prawa pracy
Czy opisana procedura jest wystarczająca do potwierdzenie obecności pracownika i jest prawidłową ewidencją czasu pracy?
W zakładzie pracy na wydziałach produkcji jest osobna lista obecności i osobna ewidencja czasu pracy.
Lista obecności nie może zastąpić indywidualnych kart ewidencji czasu pracy. Stanowi wyłącznie dowód obecności pracownika w pracy.
Na pracodawcy spoczywa obowiązek prowadzenia ewidencji czasu pracy pracownika do celów prawidłowego ustalenia jego wynagrodzenia i innych świadczeń związanych z pracą (art. 149 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). Karta ewidencji czasu pracy powinna być prowadzona odrębnie dla każdego pracownika.
Pracodawca udostępnia tę ewidencję pracownikowi, na jego żądanie. Jeżeli pracownik tego zażąda, pracodawca ma obowiązek wydać mu potwierdzoną za zgodność z oryginałem kopię jego karty ewidencji czasu pracy.
Pracodawca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji czasu pracy w stosunku do pracowników:
objętych zadaniowym czasem pracy,
zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy oraz
otrzymujących ryczałt za godziny nadliczbowe lub za pracę w porze nocnej.
Zawsze należy jednak ewidencjonować w szczególności okresy urlopów wypoczynkowych, urlopów bezpłatnych, niezdolności do pracy z powodu choroby oraz opieki nad chorym członkiem rodziny, także w przypadku pracowników, w stosunku do których wyłączony został obowiązek ewidencjonowania godzin pracy.
Zasady prowadzenia ewidencji czasu pracy określone zostały w § 8 pkt 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika (Dz. U. Nr 62, poz. 286 z późn. zm.). Imienna karta ewidencji czasu pracy pracownika powinna umożliwiać rejestrowanie w szczególności:
liczby przepracowanych godzin w poszczególnych dobach roboczych w normalnym czasie pracy, według obowiązującego pracownika rozkładu czasu pracy;
liczby przepracowanych godzin w niedziele i święta z zaznaczeniem sposobu rekompensowania pracy w tych dniach;
liczby przepracowanych godzin w porze nocnej;
liczby przepracowanych godzin nadliczbowych z zaznaczeniem, czy praca była wykonywana w nocy, w niedziele i święta niebędące dla pracownika dniami wolnymi od pracy, w dniu wolnym od pracy udzielonym pracownikowi w zamian za pracę w niedzielę lub święto oraz w innych dniach;
liczby godzin nadliczbowych przepracowanych w warunkach przekroczenia przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym;
dyżurów z zaznaczeniem miejsca ich pełnienia oraz określeniem liczby godzin efektywnie przepracowanych w czasie dyżuru;
w odniesieniu do pracowników młodocianych: liczby godzin przepracowanych przy pracach, których wykonywanie jest dozwolone w celu przygotowania zawodowego oraz liczby godzin nauki w szkole podlegających wliczeniu do czasu pracy;
liczby dni i godzin udzielonego urlopu (wypoczynkowego, bezpłatnego);
zwolnień od pracy, niezależnie od czasu ich trwania oraz
innych nieobecności w miejscu pracy: usprawiedliwionych i nieusprawiedliwionych.
Magdalena Rycak - specjalista z zakresu prawa pracy