Czy kierowcy przyjętemu na okres zastępstwa przysługuje odzież robocza?

Pracownikowi, którego odzież własna może ulec zniszczeniu bądź zabrudzeniu, należy zapewnić odzież i obuwie robocze, niezależnie od tego, czy pracuje na stałe, czy jedynie na zastępstwo. Normy przydziału i czasookres używalności odzieży roboczej określa pracodawca.

W myśl art. 237⁶ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) – dalej k.p. pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami. Pracodawca jest również obowiązany, zgodnie z art. 237⁷ § 1 k.p., dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach:
1) jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu,
2) ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.
Przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy – poza szczegółowymi przypadkami – pozostawiają pracodawcom wolną rękę w zakresie przydziału środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego. Pracodawca (art. 237⁸ § 1 k.p.) w porozumieniu z przedstawicielami pracowników (art. 237^11a k.p.) ustala rodzaje środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na określonych stanowiskach jest niezbędne, jak również określa przewidywane okresy ich użytkowania.
Przy rozważaniu, w co wyposażyć pracownika, nie należy kierować się rodzajem jego umowy o pracę (okres próbny, zastępstwo, czas określony itp.), gdyż bez względu na nią, zgodnie z art. 237⁹ § 1 k.p., nie można dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego.
Trudno jednoznacznie powiedzieć, w jaką odzież wyposażyć kierowcę, gdyż z pytania nie wynika, czy chodzi o kierowcę pojazdu osobowego, czy ciężarowego (a jeżeli tak, to jakie ładunki przewozi. Odmienna będzie sytuacja kierowcy firmowej limuzyny, którego wystarczy wyposażyć jedynie w rękawice robocze (np. do zmiany koła) i fartuch gumowy oraz ewentualnie kalosze (potrzebne np. przy myciu pojazdu), a inna kierowcy jeżdżącego w dalekie trasy, przewożącego materiały niebezpieczne, który poza standardowym wyposażeniem, takim jak ubranie drelichowe, obuwie robocze i kalosze, rękawice robocze, kurtka ciepłochronna i przeciwdeszczowa, czapka itp., musi być wyposażony w środki ochrony indywidualnej, jak maska ucieczkowa, kamizelka ostrzegawcza (odblaskowa), gogle ochronne, kombinezon ochronny, obuwie kwasoodporne, kask itp.
Podkreślam, że ma żadnego znaczenia, czy pracownik pracuje na stałe, czy tylko na zastępstwo, a jedynie fakt występowania (lub nie) na stanowisku pracy czynników szkodliwych lub niebezpiecznych.
Zgodnie z art. 237⁸ § 2 k.p. środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze stanowią własność pracodawcy i bezwzględnym obowiązkiem pracownika po ustaniu stosunku pracy lub przeniesieniu go na inne stanowisko, jest rozliczenie się z pracodawcą z powierzonego mienia. Pracownik odpowiada w pełnej wysokości za szkodę powstałą na tym mieniu (art. 124 § 1 pkt 2 k.p.).

Więcej na ten temat w Serwisie BHP.