System badań i analizy wydarzeń wypadkowych, oparty na Statystycznej Karcie Wypadku ZK-W, został wprowadzony rozporządzeniem Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 8 grudnia 2004 r. w sprawie statystycznej karty wypadku przy pracy (Dz. U. Nr 269, poz. 2672). Gromadzenie danych o zdarzeniach wypadkowych jest połączeniem modelu europejskiej organizacji statystycznej EUOSTAT i dotychczas stosowanej w Polsce metody TOL.

Założenia omawianego systemu badań wypadków przy pracy wydają się być w kilku punktach niespójne i nielogiczne. Zgromadzone informacje są nieprzydatne z punktu widzenia działań prewencyjnych wdrażanych na poziomie branż oraz poszczególnych zakładów pracy. Karta ZK-W pozwala wymienić aż 8 przyczyn wypadku, bez uwzględnienia związków hierarchicznych między nimi, co prowadzi do zrównaniu przyczyn bezpośrednich z drugoplanowymi. Ponadto klasyfikacja oparta na ZW-K zupełnie nie odwołuje się do głównych założeń koncepcji kształtowania bezpieczeństwa z ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) oraz z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.).

Źródło: Atest 2009, nr 10, s. 28-30, Stanisław Kowalewski