Aby skorzystać ze zwolnienia łącznie muszą być spełnione następujące warunki:
- zatrudniona osoba powinna być bezrobotna - na podstawie przepisów art. 2 ust.1 pkt 2 u.p.z., bezrobotnym jest osoba, która ukończyła 18 lat i nie osiągnęła wieku emerytalnego, niezatrudniona i niewykonująca innej pracy zarobkowej, zdolna i gotowa do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy zarejestrowana we właściwym dla miejsca zameldowania stałego lub czasowego powiatowym urzędzie pracy;
- zatrudniona osoba powinna być skierowana przez urząd pracy;
- z osobą bezrobotną skierowaną przez urząd pracy powinna być zawarta umowa o pracę;
- skierowana zatrudniona osoba bezrobotna nie może mieć ukończonego 30 roku życia.
Nowe przepisy budzą wiele wątpliwości. Zastosowany w dodanych przepisach zwrot „za skierowanych zatrudnionych bezrobotnych, którzy nie ukończyli 30 roku życia” oznacza, że roczne zwolnienie zastosują pracodawcy i inne jednostki organizacyjne w przypadku gdy w momencie zatrudnienia skierowana osoba bezrobotna nie ukończyła 30 roku życia. Na podstawie przepisów art. 26 k.p. stosunek pracy nawiązuje się w terminie określonym w umowie jako dzień rozpoczęcia pracy, a jeżeli terminu tego nie określono - w dniu zawarcia umowy. A zatem pracodawca może skorzystać ze zwolnienia gdy skierowany bezrobotny nie ma ukończonych 30 lat w dniu rozpoczęcia pracy lub w dniu zawarcia umowy o pracę, w przypadku gdy termin rozpoczęcia pracy nie został w umowie określony.
Zwolnienie ma charakter terminowy i podobnie jak zwolnienie, z którego korzysta pracodawca zatrudniając osobę po 50 roku życia, która pozostawała w ewidencji osób bezrobotnych, obejmuje okres 12 miesięcy. Bieg dwunastomiesięcznego okresu zwolnienia rozpoczyna się począwszy od pierwszego miesiąca po zawarciu umowy o pracę ze skierowanym bezrobotnym.