- Wykorzystujemy coraz większą ilość urządzeń elektrycznych i elektronicznych, a zatem musimy zapewnić minimalizację ich wpływu na środowisko i zdrowie ludzkie - zarówno w trakcie ich użytkowania, jak i wtedy, gdy się ich pozbywamy. Wynik głosowania spowoduje wzmocnienie przepisów prawnych, które będą spójne z innymi aktami ustawodawczymi oraz łatwiejsze do wdrożenia i wykonania. Korzyści w zakresie ochrony środowiska będą skutkiem uwzględnienia nowych kategorii produktów, takich jak wyroby medyczne i przyrządy do nadzoru i kontroli. W perspektywie średnio- i długoterminowej spowoduje to eliminację substancji zakazanych z tych produktów i powstałych z nich odpadów - powiedział Janez Potočnik, komisarz ds. środowiska.
Od czasu wejścia w życie w 2003 r. dyrektywy w sprawie ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (RoHS) udało się zapobiec usunięciu na składowiska śmieci wielu tysięcy ton substancji niebezpiecznych oraz ich potencjalnemu przedostaniu się do środowiska. Skutkiem tej dyrektywy są poważne zmiany w zakresie konstrukcji sprzętu elektrycznego i elektronicznego w Unii Europejskiej i na całym świecie oraz ułatwienie odzyskiwania wielu deficytowych substancji i materiałów stosowanych w elektronice. Ten akt prawny powoduje zatem, że Unia staje się bardziej zasobooszczędna, co jest zgodne ze strategią „Europa 2020”. Dyrektywa RoHS posłużyła również za wzorzec dla podobnych aktów wprowadzonych w systemach prawnych co najmniej 15 państw nienależących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego.
Dyrektywa RoHS ma obecnie zastosowanie do szerokiego zakresu wyrobów elektrycznych, z uwzględnieniem małych i dużych urządzeń gospodarstwa domowego, sprzętu informatycznego i telekomunikacyjnego oraz dóbr konsumenckich, takich jak radioodbiorniki, telewizory, kamery wideo i systemy hi-fi.
Zmieniona dyrektywa
Przyjęte zmiany do dyrektywy mają na celu poprawę jej wdrożenia i wykonania, a także zapewnienie większej spójności z innymi przepisami unijnymi, np. rozporządzeniem REACH i nowymi ramami legislacyjnymi w zakresie wprowadzania produktów do obrotu.
Najważniejsze elementy tej zmiany to: (i) Rozszerzenie zakresu dyrektywy na cały sprzęt elektryczny i elektroniczny z uwzględnieniem wyrobów medycznych i przyrządów do nadzoru i kontroli; (ii) Sprzęt elektryczny i elektroniczny, który nie wchodził w zakres obecnej dyrektywy RoHS, a który zostanie objęty zmienioną dyrektywą, nie musi spełniać wymogów w przejściowym okresie 8 lat, co da producentom czas na dostosowanie. (iii) Wprowadzono prostszy i bardziej skuteczny mechanizm dla przeglądów lub zmian wykazu substancji zakazanych, co umożliwi kwalifikację dodatkowych substancji na podstawie badań naukowych i specjalnych kryteriów, zgodnie z przepisami rozporządzenia REACH. Zmiany będzie można wprowadzać w ramach procedury komitetowej.
Tekst, który był przedmiotem głosowania będzie musiał zostać formalnie przyjęty przez Radę. Nowa dyrektywa wejdzie w życie po upływie 20 dni od jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Następnie państwa członkowskie będą miały 18 miesięcy na jej transpozycję do prawa krajowego. Do tego czasu będzie nadal obowiązywać obecna dyrektywa RoHS (dyrektywa 2002/95/WE). Nie później niż trzy lata po wejściu dyrektywy w życie, Komisja przeprowadzi przegląd zmian w zakresie między starą i nową dyrektywą, dla których nie wykonano jeszcze oceny skutków.
Od czasu wejścia w życie w 2003 r. dyrektywy w sprawie ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (RoHS) udało się zapobiec usunięciu na składowiska śmieci wielu tysięcy ton substancji niebezpiecznych oraz ich potencjalnemu przedostaniu się do środowiska. Skutkiem tej dyrektywy są poważne zmiany w zakresie konstrukcji sprzętu elektrycznego i elektronicznego w Unii Europejskiej i na całym świecie oraz ułatwienie odzyskiwania wielu deficytowych substancji i materiałów stosowanych w elektronice. Ten akt prawny powoduje zatem, że Unia staje się bardziej zasobooszczędna, co jest zgodne ze strategią „Europa 2020”. Dyrektywa RoHS posłużyła również za wzorzec dla podobnych aktów wprowadzonych w systemach prawnych co najmniej 15 państw nienależących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego.
Dyrektywa RoHS ma obecnie zastosowanie do szerokiego zakresu wyrobów elektrycznych, z uwzględnieniem małych i dużych urządzeń gospodarstwa domowego, sprzętu informatycznego i telekomunikacyjnego oraz dóbr konsumenckich, takich jak radioodbiorniki, telewizory, kamery wideo i systemy hi-fi.
Zmieniona dyrektywa
Przyjęte zmiany do dyrektywy mają na celu poprawę jej wdrożenia i wykonania, a także zapewnienie większej spójności z innymi przepisami unijnymi, np. rozporządzeniem REACH i nowymi ramami legislacyjnymi w zakresie wprowadzania produktów do obrotu.
Najważniejsze elementy tej zmiany to: (i) Rozszerzenie zakresu dyrektywy na cały sprzęt elektryczny i elektroniczny z uwzględnieniem wyrobów medycznych i przyrządów do nadzoru i kontroli; (ii) Sprzęt elektryczny i elektroniczny, który nie wchodził w zakres obecnej dyrektywy RoHS, a który zostanie objęty zmienioną dyrektywą, nie musi spełniać wymogów w przejściowym okresie 8 lat, co da producentom czas na dostosowanie. (iii) Wprowadzono prostszy i bardziej skuteczny mechanizm dla przeglądów lub zmian wykazu substancji zakazanych, co umożliwi kwalifikację dodatkowych substancji na podstawie badań naukowych i specjalnych kryteriów, zgodnie z przepisami rozporządzenia REACH. Zmiany będzie można wprowadzać w ramach procedury komitetowej.
Tekst, który był przedmiotem głosowania będzie musiał zostać formalnie przyjęty przez Radę. Nowa dyrektywa wejdzie w życie po upływie 20 dni od jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Następnie państwa członkowskie będą miały 18 miesięcy na jej transpozycję do prawa krajowego. Do tego czasu będzie nadal obowiązywać obecna dyrektywa RoHS (dyrektywa 2002/95/WE). Nie później niż trzy lata po wejściu dyrektywy w życie, Komisja przeprowadzi przegląd zmian w zakresie między starą i nową dyrektywą, dla których nie wykonano jeszcze oceny skutków.