Pytanie:
Czy starosta może odmiennie od gminy - autora planu miejscowego zinterpretować jego ustalenia i na tej podstawie wydać sprzeciw do budowy obiektu z uwagi na niezgodność z planem w sytuacji, kiedy inwestor przedstawia zaświadczenie gminy o zgodności z planem?
Odpowiedź:
Tak. Zaświadczenie o zgodności zamierzenia z ustaleniami planu miejscowego nie wiąże organu administracji architektoniczno-budowlanej. Organ ocenia zaświadczenie oraz pozostały materiał dowodowy w sprawie i na tej podstawie rozstrzyga czy dana okoliczność została udowodniona. Jeżeli uzna, że zaświadczenie jest nieprzekonujące powinien w decyzji szczegółowo i rzetelnie uzasadnić swoje stanowisko w sprawie. Podkreślić należy, że to do kompetencji starosty należy wniesienie sprzeciwu, jeżeli zamierzona zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, narusza ustalenia obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (art. 71 ust. 5 pkt 2 ustawy z 7.07.1994 r. - Prawo budowlane – dalej pr. bud., por. także art. 30 ust. 6 pkt 2 pr. bud.).
Uzasadnienie:
Przepisy pr. bud. stanowią, że do zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części należy dołączyć zaświadczenie wójta, burmistrza albo prezydenta miasta o zgodności zamierzonego sposobu użytkowania obiektu budowlanego z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (art. 71 ust. 2 pkt 4 pr. bud.).
Jak wskazuje A. Kosicki w Komentarzu do art. 71 pr. bud., zaświadczenie to nie ma potwierdzać treści miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obowiązującego w zakresie objętym zmianą sposobu użytkowania, lecz odnosić się do zgodności zamierzonego sposobu użytkowania obiektu budowlanego z tym planem. Gdyby chodziło wyłącznie o treść planu, to wymienione w analizowanym przepisie zaświadczenie byłoby zupełnie zbędne, brak byłoby bowiem przeszkód, aby organ administracji zbadał treść planu we własnym zakresie. Tymczasem chodzi o to, że wójt, burmistrz albo prezydent miasta mają zbadać zgodność inwestycji z planem i wydać w tym przedmiocie zaświadczenie. Treść przedmiotowego zaświadczenia, wbrew poglądowi zaprezentowanemu w orzecznictwie (por. wyrok WSA w Opolu z 12.05.2011 r., II SA/Op 86/11), nie wiąże organu rozstrzygającego o zmianie sposobu użytkowania obiektu w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. Jest to tylko dodatkowy materiał dowodowy (dokument urzędowy), który tak jak każdy inny dowód w sprawie będzie podlegał ocenie przez właściwy organ administracji architektoniczno-budowlanej, ponieważ to ten organ, a nie wójt, burmistrz albo prezydent miasta, jest organem właściwym zgodnie z przepisami komentowanej ustawy do oceny zgodności zgłaszanego zamierzenia budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub w przypadku jego braku – decyzji o warunkach zabudowy. Jeżeli więc organ administracji architektoniczno-budowlanej uzna, że wskazane wyżej zaświadczenie jest nieprzekonujące, powinien to w decyzji o sprzeciwie szczegółowo i rzetelnie uzasadnić (Prawo budowlane. Komentarz pod red. A. Plucińskiej-Filipowicz i M. Wierzbowskiego, Lex, wyrok WSA w Gdańsku z 25.05.2016, II SA/Gd 698/15).
Powyższe stanowisko można stosować odpowiednio w sytuacji gdy inwestor przedłoży organowi administracji architektoniczno-budowlanej zaświadczenie wójta,burmistrza albo prezydenta miasta o zgodności zamierzenia z ustaleniami planu do: zgłoszenia o którym mowa w art. 30 pr. bud., czy też wniosku o udzielenie pozwolenia na budowę (art. 28 pr. bud.).
