Weryfikacja istniejących zasięgów występowania głównych lasotwórczych gatunków drzew w Polsce na podstawie nowych badań była tematem konferencji naukowej, która odbyła się na początku czerwca w Pile.

Opracowanie dotyczące granic występowania drzew w Polsce powstało ponad 100 lat temu pod redakcją prof. Władysława Szafera. Zostały wówczas ustalone zasięgi, którymi posługujemy się do dzisiaj, a przecież wiedza na ten temat zmieniła się diametralnie. Naukowcy, korzystając z nowych metod, zweryfikowali występowanie gatunków drzew na terenie Polski. Ta dobrze udokumentowana wiedza powinna zostać jak najszybciej wprowadzona do praktyki leśnej.

Dr inż. Jan Łukaszewicz z Instytutu Badawczego Leśnictwa zwrócił uwagę, aby nie używać w ochronie przyrody i leśnictwie pojęcia „zasięg naturalny”, ponieważ jest ono niezgodne z najnowszą wiedzą. Występowanie gatunku powinno się analizować rozróżniając trzy kategorie zasięgów: potencjalny, optymalny i rzeczywisty.

Elementem konferencji była dyskusja, w której aktywnie brali udział zarówno przedstawiciele świata nauki jak i leśnicy. Głosy w dyskusji były zgodne co do zasadności wprowadzenia zaprezentowanych w czasie spotkania koncepcji do praktyki leśnej.


ww.lasy.gov.pl