Zasady lokalizowania siedlisk na gruntach rolnych

W ustawodawstwie brak jest definicji legalnej siedliska rolnego. Praktyka organów wydających decyzje o warunkach zagospodarowania przestrzennego, posługuje się tym sformułowaniem na określenie zespołu budynków i budowli znajdujących się na gruncie rolnym, w szczególności: budynków mieszkalnych, gospodarczych i zagród.

Wprowadzenie

Siedliskom rolnym i ich powstawaniu towarzyszy do dziś wiele wadliwych przekonań i wyobrażeń. Do najczęstszych błędów zalicza się pogląd, oparty o art. 2 ust. 1 w zw. z art. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969 z późn. zm.) - dalej u.p.r., że dla budowy siedliska wystarczające jest władanie gruntami rolnymi o powierzchni 1 ha. Dzieje się tak przede wszystkim dlatego, że w myśl przywołanych przepisów podatkowych za gospodarstwo rolne uważa się tam grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej. Sam fakt, iż ww. grunty o pow. przekraczającej 1 ha są uznawane za grunty rolne, nie oznacza jednakże, biorąc pod uwagę decydujące o ładzie przestrzennym przepisy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, iż można na takim terenie posadawiać siedliska.

Powierzchnia nieruchomości gruntowej

Podejmując czynności zmierzające do posadowienia siedliska na gruncie rolnym należy pierwszej kolejności ustalić, czy dla terenu tego został sporządzony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, czy wynikają z niego uwarunkowania w zakresie minimalnej powierzchni gruntów, zwartych lub rozproszonych, którymi trzeba dysponować by móc planować powstanie siedliska, zakazy zabudowy albo inne zasady lokalizowania siedlisk, w drugiej – czy ograniczenia takie nie mają swojego źródła w innych aktach prawa miejscowego, np. dotyczących przestrzennych form ochrony przyrody, obszarów Natura 2000, czy stref ochronnych ujęć albo obszarów ochronnych zbiorników wód.

Jeśli plan nie został uchwalony dla danej nieruchomości gruntowej, lokalizacja siedliska wymaga decyzji o warunkach zabudowy. W takim przypadku podstawowym kryterium dopuszczalności posadowienia siedliska jest relacja wielkości gruntów rolnych dotyczących planowanej inwestycji do średniej powierzchni gospodarstwa rolnego w danej gminie.
(...)

Pełna treść komentarza dostępna jest w programie Serwis Budowlany>>