Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.
Przedsiębiorcami mogą być również cudzoziemcy – jednak nie wszyscy i nie zawsze. Osoby zagraniczne z państw członkowskich Unii Europejskiej (UE), państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG) oraz osoby zagraniczne z państw niebędących stronami umowy o EOG, które mogły korzystać ze swobody przedsiębiorczości na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską (WE) i jej państwami członkowskimi, mogły podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak obywatele polscy.
W systemie LEX znajdziesz zagadnienie powiązane z tym artykułem:
Rejestry, ewidencja i wykaz w sprawach cudzoziemców
Najczęściej czytane w temacie:
Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX
To zagadnienie zawiera:
Najczęściej czytane w temacie:
Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX
Poza tym, z art. 4 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o świadczeniu usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 47, poz. 278, z późn. zm.) wynika, że usługodawca z innego państwa członkowskiego może czasowo świadczyć usługi na zasadach określonych w przepisach Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską albo w postanowieniach umów regulujących swobodę świadczenia usług bez konieczności uzyskania wpisu do rejestru przedsiębiorców albo ewidencji działalności gospodarczej. Czasowe świadczenie usług przez takiego usługodawcę może wiązać się jednak z obowiązkiem uzyskania certyfikatu, koncesji, licencji, zezwolenia, zgody, wpisu do rejestru działalności regulowanej lub innego właściwego rejestru, o ile przepisy odrębnych ustaw nakładają taki obowiązek ze względu na porządek publiczny, bezpieczeństwo publiczne, zdrowie publiczne lub ochronę środowiska naturalnego.
Cudzoziemcy, obywatele innych państw niż wymienione wyżej, mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (RP) na takich samych zasadach jak obywatele polscy, ale po spełnieniu określonych warunków. Chodzi tu o cudzoziemców, którzy:
- 1) posiadają w RP:
- a) zezwolenie na osiedlenie się,
- b) zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich,
- c) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony udzielone w związku z okolicznościami, w których osoba ta:
- jest członkiem rodziny cudzoziemca,
- posiada zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego WE, udzielone przez inne państwo członkowskie UE, oraz zamierza m.in. prowadzić działalność gospodarczą na podstawie przepisów obowiązujących w tym zakresie w RP,
- jest członkiem rodziny ww. cudzoziemca, z którym przebywał na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, towarzyszącym mu lub chcącym się z nim połączyć,
Ponadto, w art. 13 ust. 2a u.s.d.g. zawarto zapisy dotyczące obywateli innych państw niż wymienione we wspomnianym wyżej art. 13 ust. 1 u.s.d.g., którzy przebywają na terytorium RP na podstawie art. 61 ust. 3 lub art. 71a ust. 3 ustawy o cudzoziemcach, tj. na podstawie:
- decyzji w sprawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony,
- decyzji w sprawie zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego WE.
Jeżeli osoby te, bezpośrednio przed złożeniem wniosku o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich byli uprawnieni do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na podstawie art. 13 ust. 2 pkt 1 lit. c u.s.d.g. (m.in. jako członek rodziny cudzoziemca), mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na takich samych zasadach jak obywatele polscy.
Więcej: Kompas Księgowo-Kadrowy
