Wymagania zasadnicze obowiązują niezależnie od ilości wytwarzanych opakowań

Czy przedsiębiorcę, który prowadzi mały sklep z kosmetykami i własnoręcznie produkuje miesięcznie kilka sztuk opakowań, obowiązują wszystkie regulacje w zakresie gospodarowania opakowaniami?

Osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą planuje sprzedawać produkty (kosmetyki) w opakowaniach oryginalnych oraz wykonanych własnoręcznie (np. pakowanie na prezent, otrzymanie większych dostaw w opakowaniu zbiorczym). Dostawcami produktów w opakowaniach będą polscy dystrybutorzy oraz jedna firma z kraju Unii Europejskiej.

Czy przedsiębiorcę prowadzącego mały sklep z kosmetykami, upominkami itp. obowiązują wszystkie przepisy ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 90, poz. 607, z późn. zm.) - dalej u.o.p.g.o. i ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi (Dz. U. z 2013 r. poz. 888)?

Jeśli tak, to jakie obowiązki ma taki przedsiębiorca? Jak określić zawartość metali ciężkich w przypadku ręcznej produkcji miesięcznie kilku sztuk własnych opakowań (przepakowanie), o ile w ogóle to przy takiej działalności jest konieczne? Czy korzystanie z materiałów zakupionych na polskim rynku (np. papier ozdobny) wystarczy do spełnienia wymogów o zawartości metali ciężkich?

Odpowiedź:

Artykuł 1 ust. 1 u.o.p.g.o. definiuje przedsiębiorcę podlegającego jej przepisom jako przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 672, z późn. zm.), wprowadzających na terytorium kraju produkty w opakowaniach. Tak zdefiniowani przedsiębiorcy obejmują również osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą.

Uzasadnienie:

Na podstawie art. 1 ust. 1a u.o.p.g.o. obowiązek zapewnienia odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych nałożony został m.in. na przedsiębiorców, którzy nabyli od innych przedsiębiorców produkty w opakowaniach, które następnie przepakowują w inne opakowania i wprowadzają dalej na rynek.

Jeżeli więc przedsiębiorca nabywa produkt w opakowaniu, w tym przypadku kosmetyki, które następnie przepakowuje i w nowych opakowaniach sprzedaje, to podlega przepisom u.o.p.g.o. w zakresie zapewnienia poziomów odzysku i recyklingu.

Obowiązki te odnosić się będą do wszystkich dodanych przez przedsiębiorcę opakowań, również i wytworzonych przez tego przedsiębiorcę.

Pytanie pochodzi z programu Prawo Ochrony Środowiska.

@page_break@


Wyjątek od tej reguły stanowić będzie jednak pakowanie produktów w jednostce handlowej. Artykuł 1 ust. 2 u.o.p.g.o. wskazuje, że w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę jednostki handlowej o powierzchni handlowej powyżej 500 m2 lub gdy prowadzi więcej niż jedną jednostkę handlu detalicznego, o łącznej powierzchni handlowej powyżej 5000 m2, bez względu na powierzchnię pojedynczej jednostki, ma on obowiązek rozliczenia się z dodanych w tej jednostce handlowej opakowań (opakowania użyte do pakowania w tej jednostce produktów). Jeśli jednak powyższy warunek dotyczący powierzchni handlowej nie jest spełniony, to pomimo dodawania w tej jednostce opakowań przedsiębiorca nie będzie miał obowiązku rozliczania się z tych opakowań.

Nowa ustawa o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi nie zmienia tych obowiązków. Natomiast zwalnia z rozliczania się z wymaganych ustawą obowiązków w zakresie zapewnianie poziomów odzysku i recyklingu przedsiębiorców wprowadzających do obrotu w ciągu roku opakowania o masie nieprzekraczającej 1 Mg (tony).

Natomiast w przypadku wytwarzania opakowań przedsiębiorca zobowiązany jest zapewnić spełnienie tzw. wymagań zasadniczych. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych (Dz. U. Nr 63, poz. 638, z późn. zm.) - dalej u.o.o.o., m.in. producent opakowań jest obowiązany stosować opakowania spełniające określone wymagania. Wymagania te określone zostały w art. 5 ust. 1 u.o.o.o. i dotyczą wszystkich wprowadzanych do obrotu opakowań, za wyjątkiem opakowań szklanych oraz opakowań w postaci skrzyń i palet z tworzyw sztucznych. Nie ma przy tym znaczenia ilość czy masa wytwarzanych opakowań. Ustawa o gospodarce opakowaniami i odpadami nie przewiduje tu żadnego wyłączenia. Takiego wyłączenia nie przewiduje również prawo UE w tym zakresie.

Badając zawartość metali ciężkich w opakowaniu, należy wziąć nie tylko sam materiał, z jakiego wykonane jest opakowanie, ale również i farby czy barwniki, którymi np. ozdabiane jest opakowanie. Mogą one zawierać metale ciężkie, które mogą wpłynąć na zawartość metali ciężkich w całym opakowaniu. Można więc pozyskać informacje dotyczące zawartości metali ciężkich w danym opakowaniu, farbach, barwnikach itp. od ich producentów. Można też poddać opakowania w laboratorium specjalistycznym badaniom na zawartość metali ciężkich w opakowaniach. Nie można jednak ze względu na zdrowie ludzi wprowadzać do obrotu opakowania, w których zawartość metali ciężkich jest przekroczona.


Pytanie pochodzi z programu Prawo Ochrony Środowiska.