Stan faktyczny sprawy
Zarząd związku międzygminnego w lutym 2014 roku wydał decyzję określającą wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi za miesiące: lipiec, sierpień, wrzesień 2013r.
Właściciel nieruchomości wniósł odwołanie od decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zielonej Górze. Organ uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę Burmistrzowi, jako organowi podatkowemu pierwszej instancji właściwemu do jej rozpatrzenia. SKO stwierdziło, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem przepisów i jest nieważna, ponieważ zarząd związku nie był organem uprawnionym do prowadzenia postępowania podatkowego w rozpoznawanej sprawie.

Decyzja organu odwoławczego została zaskarżona przez Burmistrza do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, zarzucając zaskarżonej decyzji naruszenie: art. 64 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym w zw. z art. 3 ust. 2a u.c.p.g. poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, przyjmując, że decyzja została wydana przez organ niewłaściwy; art. 6o ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, przyjmując, że Zarząd Związku nie posiada kompetencji do wydawania decyzji na podstawie art. 6o ww. ustawy.

Postanowieniem z dnia 18 grudnia 2014 roku WSA w Gorzowie Wielkopolskim (sygn. I SA/Go 538/14) odrzucił skargę, uznając ją za niedopuszczalną. „Związek międzygminny nie jest organem podatkowym uprawnionym do wydawania decyzji o określeniu wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami, nie może prowadzić postępowania podatkowego w tym przedmiocie, a więc nie może rozstrzygać decyzją o wysokości opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi”. Sąd podkreślił także, iż możliwości przekazywania kompetencji organu podatkowego związkowi międzygminnemu nie przewidują przepisy Ordynacji podatkowej.

W konsekwencji Sąd przyjął, iż skoro Burmistrz jest organem I instancji w przedmiotowej sprawie nie może posiadać statusu strony uprawniającego go do skutecznego zainicjowania postępowania sądowoadministracyjnego.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniósł Burmistrz.

Postanowienie NSA - kontrowersyjne?
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 11 maja 2015 roku (sygn. II FSK 788/15) oddalił skargę kasacyjną Burmistrza. NSA wskazał, iż „art. 3 ust. 2a u.c.p.g. stanowi, że w razie wykonywania przez związek międzygminny zadań, o jakich mowa w ust. 2 tego artykułu (ustęp ten uszczegóławia zadania i warunki niezbędne do utrzymania przez gminy czystości i porządku na jej terenie), obowiązki organów gminnych określone w ww. ustawie, w tym uchwalanie aktów prawa miejscowego, wykonują właściwe organy tego związku. Z przepisu tego jasno wynika, że zgromadzenie związku międzygminnego może uchwalać akty prawa miejscowego wynikające z u.c.p.g., w szczególności w zakresie opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi”.

Zdaniem Sądu II instancji „z przepisu tego nie można odczytać przyznania kompetencji dla zgromadzenia związku międzygminnego w kwestii wydawania decyzji w opłacie za gospodarowanie odpadami komunalnymi”. Przepisy u.c.p.g., w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonej decyzji zarządu związku międzygminnego (tj. przed dniem 1 lutego 2015 roku), zdaniem NSA umożliwiały przeniesienie na organy związku międzygminnego wyłącznie kompetencji prawodawczych oraz egzekucyjnych.

NSA odniósł się także do zmiany przepisów wynikającej z wejścia w życie ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw. Zdaniem Sądu II instancji zmiana ta nie miała charakteru „doprecyzowującego”, lecz zasadniczo zmieniła właściwość organów w sprawach dotyczących opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał jednocześnie, iż w przedmiotowej sprawie nie zaszły przesłanki wystąpienia o podjęcie uchwały przez skład siedmiu sędziów NSA. 

 

Zobacz więcej tutaj>>>>