Wydanie decyzji o lokalizacji celu publicznego po terminie nie stanowi rażącego naruszenia prawa

Stosownie do treści art. 139 k.p.a., w związku z art. 144 k.p.a., organ drugiego stopnia nie może wydać postanowienia na niekorzyść strony składającej zażalenie, chyba że zaskarżone postanowienie rażąco narusza prawo lub rażąco narusza interes społeczny.Czy za takie można uznać 6 dniową zwłokę w wydaniu decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego?

Pytanie pochodzi z  programu Serwis Budowlany .

Proszę o wskazanie wyroków sądowych w tej sprawie jak również w sprawie o nałożenie kary pieniężnej za naruszenie terminu wydania decyzji celu publicznego.

Odpowiedź

Zgodnie z art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.) – dalej u.p.z.p., w przypadku niewydania przez właściwy organ decyzji w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie takiej decyzji, organ wyższego stopnia wymierza temu organowi, w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, karę pieniężną w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki.

Wpływy z kar pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa. Organem wyższego stopnia w sprawach określonych w ust. 2 jest wojewoda (ust. 2a).

Po pierwsze regulacja powyższa ma na celu ochronę interesu inwestora polegającego na niezwłocznym zrealizowaniu przysługującego mu roszczenia w postaci uzyskania decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, a po drugie nakłada na organ wyższego stopnia obowiązek dokonywania kontroli co do przestrzegania przez właściwe organy ustawowego terminu zakończenia postępowania.

Jednocześnie należy stwierdzić, że konsekwencją wydania decyzji z przekroczeniem terminu określonego w ustawie, jest obowiązek wymierzenia przez organ wyższego stopnia kary grzywny organowi, który tego naruszenia się dopuścił.

Wydanie decyzji o lokalizacji celu publicznego z naruszeniem 65 - dniowego terminu nie stanowi natomiast rażącego naruszenia prawa.

Chociaż nowe brzmienie art. 51 u.p.z.p. obowiązuje od dnia 17 lipca 2010 r., to regulacja przewidziana w ust. 2 tego artykułu nie doczekała się obszernego orzecznictwa i literatury.

W przedmiocie ustalania wysokości kary pieniężnej i unormowanego w art. 139, w związku z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 267) zakazu orzekania na niekorzyść strony (zakaz reformationis in peius) wskazać należy na wyroki WSA w Warszawie: z dnia 28 stycznia 2013 r., IV SA/Wa 1913/12; z dnia 10 października 2013 r., IV SA/Wa 243/13 oraz z dnia 17 stycznia 2013 r., IV SA/Wa 2008/12, wyroki publ.: www.orzeczenia.nsa.gov.pl.

Pytanie pochodzi z programu Serwis Budowlany .