Burmistrz zezwolił spółce na usunięcie drzew znajdujących się na terenie jej nieruchomości, jednocześnie ustalając opłatę za ich usunięcie.
Spółka wniosła odwołanie od decyzji w części dotyczącej naliczenia opłaty. Zarzuciła brak orzeczenia o obowiązku dokonania nasadzeń zastępczych drzew, podczas gdy nie zachodziły przeszkody o charakterze prawnym lub faktycznym stanowiące przeszkodę uniemożliwiającą orzeczenie tego obowiązku.
WSA zwrócił uwagę, iż decyzja o udzieleniu zezwolenia na wycięcie drzew i krzewów zawiera jednocześnie uprawnienie, jak też warunki na jakich uprawniony podmiot może z tego uprawnienia skorzystać.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
Jednym z tych warunków jest uiszczenie opłaty mającej zrekompensować zmiany w środowisku, jakie powstaną wskutek działalności podmiotu uprawnionego do jego pogorszenia.
Oba elementy decyzji są zatem ze sobą powiązane.
Nie można w konsekwencji skutecznie zaskarżyć jedynie elementów niekorzystnych dla wnioskodawcy, dotyczących nałożonych na niego obowiązków, z pominięciem korzystnego uprawnienia.
Decyzja administracyjna zezwalająca na usunięcie określonej ilości drzew i ustalająca jednocześnie wysokość należnej z tego tytułu opłaty nie może być w konsekwencji traktowana jako dwa odrębne i niezależne od siebie rozstrzygnięcia administracyjne, które można oddzielnie skarżyć.
Omawiana decyzja z jednej strony daje stronie pewne uprawnienie lecz z drugiej strony nakłada na stronę obowiązek uiszczenia opłaty w określonej wysokości w określonym terminie.
Nie można wykonywać uprawnienia bez jednoczesnego wykonania nałożonego obowiązku – podkreślił sąd.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Gliwicach z 12 lutego 2016 r., sygn. akt II SA/Gl 705/15, nieprawomocny
