Inwestor zwrócił się do organu z wnioskiem o wyrażenie zgody na uzależnienie wydania zezwolenia od zastąpienia drzew usuwanych innymi drzewami zgodnie z przedłożonym projektem nasadzeń.
Organ odmówił uzależnienia wydania zezwolenia na usunięcie drzew od zastąpienia ich innymi i naliczył opłatę za usunięte drzewa. Według organu z analizy planu nasadzeń wynikało, że miejsca posadzenia drzew zaproponowane w planie nie pozwalały na trwałe zachowanie ich żywotności.
Inwestor zaskarżył decyzję do sądu administracyjnego.
WSA uznał, iż organ w zgodzie z obowiązującymi przepisami prawa wydał rozstrzygnięcie korzystne dla strony, uprawniające do usunięcia drzew w zamian za wniesienie stosownej opłaty.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
W ocenie sądu uwzględnienie wniosku uzależnienia wydania zezwolenia na usunięcie drzew od dokonania nasadzeń zastępczych nie było możliwe. Skarżąca zadeklarowała bowiem w zamian za usunięcie 27 sztuk drzew posadzenie 17 sztuk nowych drzew, co pozostaje w ewidentnej sprzeczności z ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (j.t. Dz.U. z 2013 r., poz. 627 ze zm.), która stanowi, że ma być to liczba nie mniejsza niż liczba usuwanych drzew lub krzewów.
Sąd zwrócił uwagę, iż nałożenie opłaty jest podstawowym instrumentem działania organów przy wydawaniu zezwoleń na wycięcie drzew, natomiast nasadzenia zastępcze mają charakter fakultatywny.
Zasadą jest więc, że zezwolenie na usunięcie drzew jest uzależnione od poniesienia opłaty, natomiast organ ma jedynie możliwość uzależnienia wydania zezwolenia od wykonania nasadzeń zastępczych i w związku z tym odroczenia terminu uiszczenia opłaty – wyjaśnił sąd.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Łodzi z 11 marca 2016 r., sygn. akt II SA/Łd 1001/15, prawomocny
