Zasadniczym celem ustawy jest wprowadzenie zmian do procedury uzyskiwania zgody na usunięcie drzew lub krzewów określonej w ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody.
Oto 5 najważniejszych zmian:
1. Uchylenie obowiązku uzgodnienia decyzji w sprawie zezwolenia na usunięcie drzewa w pasie drogowym drogi publicznej z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska (zmiany w art. 83a ustawy o ochronie przyrody);
2. Rozszerzenie katalogu wyłączeń obowiązku uzyskania zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów oraz ustanowienie kompetencji rady gminy do dalszego rozszerzania tego katalogu w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego (zmiana w art. 83f ustawy o ochronie przyrody);
3. Przyznanie radzie gminy kompetencji do określania, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, wysokości stawek opłat za usunięcie drzewa lub krzewu oraz obniżenia maksymalnej wysokości tych stawek (zmiana art. 85 ustawy o ochronie przyrody);
4. Rozszerzenie katalogu wyłączeń z obowiązku uiszczenia opłaty za usunięcie drzew lub krzewów i ustanowienie kompetencji rady gminy do dalszego rozszerzania tego katalogu w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego (zmiana art. 86 ustawy o ochronie przyrody);
5. Określenie sposobu ustalania administracyjnej kary pieniężnej za usunięcie lub zniszczenie drzewa lub krzewu w przypadku, gdy jego usunięcie jest zwolnione z obowiązku uiszczenia opłaty (zmiana art. 89 ustawy o ochronie przyrody).
Ustawa nowelizująca wprowadza także zmianę w ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach, zgodnie z którą właściciele lasów mają realizować cele i zasady gospodarki leśnej, wskazane w tejże ustawie o lasach, w sposób przez siebie określony, chyba że sposób wypełnienia danego obowiązku został określony przez przepisy prawa. Ponadto przedmiotowa ustawa nowelizująca wprowadza upoważnienie dla ministra właściwego do spraw środowiska do określenia, w drodze rozporządzenia, wymagań dobrej praktyki w zakresie gospodarki leśnej.