Spółdzielnia Mieszkaniowa wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego poprzez prezesa zarządu wystąpiła z wnioskiem o przebudowę nawierzchni miejsc postojowych na pięciu działkach budowlanych. Współwłaścicielami każdej z działek jest ponad 70 właścicieli lokali, tym samym stronami postępowania będzie około 350 osób.
Czy zastosowanie znajdują tutaj przepisy szczególne o których mowa w art. 49 Kodeksu postępowania administracyjnego umożliwiające zawiadomienie stron przez obwieszczenie lub w inny zwyczajowo przyjęty sposób i tym samym nierozsyłania zawiadomienia o wszczęciu postępowania oraz decyzji do każdego współwłaściciela przedmiotowych nieruchomości?
Regulacja art. 49 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) - dalej k.p.a. stanowiąca uproszczoną formę doręczenia pism przez organy administracji publicznej znajduje zastosowanie, ale tylko wówczas gdy szczególny przepis prawa materialnego taką możliwość przewiduje. W postępowaniach prowadzonych na podstawie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) - dalej pr. bud. jedynie w przypadku budowy obiektu liniowego (np. droga wraz ze zjazdami), którego przebieg został ustalony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a także wykonywania innych robót budowlanych dotyczących obiektu liniowego, gdy liczba stron w postępowaniu przekracza 20, stosuje się przepis art. 49 k.p.a. Jest jednak wątpliwym, że zamierzenie dotyczące miejsc postojowych, ale realizowane poza pasem drogowym na prywatnych działkach dotyczy obiektu liniowego.
W myśl art. 49 k.p.a. strony mogą być zawiadamiane o decyzjach i innych czynnościach organów administracji publicznej przez obwieszczenie lub w inny zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości sposób publicznego ogłaszania, jeżeli przepis szczególny tak stanowi; w tych przypadkach zawiadomienie bądź doręczenie uważa się za dokonane po upływie czternastu dni od dnia publicznego ogłoszenia. Z powyższej regulacji jednoznacznie wynika, że uproszczony tryb doręczania pism procesowych dotyczy tych postępowań, w których regulujące je przepisy taką możliwość przewidują. Przykładem jest tutaj art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) - dalej u.p.z.p. w odniesieniu do pism w sprawach dotyczących ustalania lokalizacji inwestycji celu publicznego. Innym przykładem jest art. 74 ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227 z późn. zm.) - dalej u.o.o.ś. w myśl którego - jeżeli liczba stron postępowania o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach przekracza 20, stosuje się przepis art. 49 k.p.a. W zależności zatem od regulacji konkretnego postępowania istnieje możliwość zastosowania art. 49 k.p.a., ale musi istnieć wyraźne do tego upoważnienie. W sprawach z zakresu pr. bud. zgodnie z art. 5a ust. 1 - w przypadku budowy obiektu liniowego, którego przebieg został ustalony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a także wykonywania innych robót budowlanych dotyczących obiektu liniowego, gdy liczba stron w postępowaniu przekracza 20, stosuje się przepis art. 49 k.p.a. W myśl art. 3 pkt 3a pr. bud. pod pojęciem obiektu liniowego należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego. Drogą jest budowla wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiąca całość techniczno-użytkową, przeznaczoną do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym. Z kolei przedmiotem zamierzenia w niniejszym przypadku są miejsca postojowe usytuowane na prywatnych działkach poza pasem drogowym, a zatem trudnym do zaakceptowania poglądem będzie, że planowana inwestycja jest obiektem liniowym, o którym mowa powyżej, do którego zastosowanie znajdzie art. 49 k.p.a.
Tomasz Gawroński
Czy zastosowanie znajdują tutaj przepisy szczególne o których mowa w art. 49 Kodeksu postępowania administracyjnego umożliwiające zawiadomienie stron przez obwieszczenie lub w inny zwyczajowo przyjęty sposób i tym samym nierozsyłania zawiadomienia o wszczęciu postępowania oraz decyzji do każdego współwłaściciela przedmiotowych nieruchomości?
Regulacja art. 49 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) - dalej k.p.a. stanowiąca uproszczoną formę doręczenia pism przez organy administracji publicznej znajduje zastosowanie, ale tylko wówczas gdy szczególny przepis prawa materialnego taką możliwość przewiduje. W postępowaniach prowadzonych na podstawie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) - dalej pr. bud. jedynie w przypadku budowy obiektu liniowego (np. droga wraz ze zjazdami), którego przebieg został ustalony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a także wykonywania innych robót budowlanych dotyczących obiektu liniowego, gdy liczba stron w postępowaniu przekracza 20, stosuje się przepis art. 49 k.p.a. Jest jednak wątpliwym, że zamierzenie dotyczące miejsc postojowych, ale realizowane poza pasem drogowym na prywatnych działkach dotyczy obiektu liniowego.
W myśl art. 49 k.p.a. strony mogą być zawiadamiane o decyzjach i innych czynnościach organów administracji publicznej przez obwieszczenie lub w inny zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości sposób publicznego ogłaszania, jeżeli przepis szczególny tak stanowi; w tych przypadkach zawiadomienie bądź doręczenie uważa się za dokonane po upływie czternastu dni od dnia publicznego ogłoszenia. Z powyższej regulacji jednoznacznie wynika, że uproszczony tryb doręczania pism procesowych dotyczy tych postępowań, w których regulujące je przepisy taką możliwość przewidują. Przykładem jest tutaj art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) - dalej u.p.z.p. w odniesieniu do pism w sprawach dotyczących ustalania lokalizacji inwestycji celu publicznego. Innym przykładem jest art. 74 ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227 z późn. zm.) - dalej u.o.o.ś. w myśl którego - jeżeli liczba stron postępowania o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach przekracza 20, stosuje się przepis art. 49 k.p.a. W zależności zatem od regulacji konkretnego postępowania istnieje możliwość zastosowania art. 49 k.p.a., ale musi istnieć wyraźne do tego upoważnienie. W sprawach z zakresu pr. bud. zgodnie z art. 5a ust. 1 - w przypadku budowy obiektu liniowego, którego przebieg został ustalony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a także wykonywania innych robót budowlanych dotyczących obiektu liniowego, gdy liczba stron w postępowaniu przekracza 20, stosuje się przepis art. 49 k.p.a. W myśl art. 3 pkt 3a pr. bud. pod pojęciem obiektu liniowego należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego. Drogą jest budowla wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiąca całość techniczno-użytkową, przeznaczoną do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym. Z kolei przedmiotem zamierzenia w niniejszym przypadku są miejsca postojowe usytuowane na prywatnych działkach poza pasem drogowym, a zatem trudnym do zaakceptowania poglądem będzie, że planowana inwestycja jest obiektem liniowym, o którym mowa powyżej, do którego zastosowanie znajdzie art. 49 k.p.a.
Tomasz Gawroński