To prezydencki projekt, który wdraża sporządzoną w 2000 r. we Florencji Europejską Konwencję Krajobrazową (w stosunku do Polski weszła w życie 1 stycznia 2005 r.). Nowelizacja ma na celu wprowadzenie do polskiego porządku prawnego nowych instytucji i rozwiązań systemowych, które powstrzymają degradację krajobrazu naturalnego i kulturowego oraz zapewnią jego zachowanie, w szczególności przez wprowadzenie reglamentacji działalności polegającej na instalowaniu tablic i urządzeń reklamowych. Ustawa definiuje pojęcie reklamy, szyldu, krajobrazu, krajobrazu kulturowego i krajobrazu priorytetowego.
Nakłada ona na samorządy województw obowiązek sporządzania nie rzadziej niż raz na 20 lat audytu krajobrazowego (po raz pierwszy - w ciągu trzech lat od wejścia w życie nowych przepisów). Mają być w nim zdefiniowane obszary krajobrazów priorytetowych. Dla tych obszarów sejmik województwa będzie ustalać normy prawne dotyczące wysokości, kształtu budynków i ewentualnie stosowania materiałów miejscowych lub tradycyjnej architektury.
Projekt audytu krajobrazowego będzie sporządzał zarząd województwa, który przed przedłożeniem go sejmikowi do uchwalenia będzie musiał zasięgnąć opinii regionalnego dyrektora ochrony środowiska, dyrektorów parków narodowych i krajobrazowych w granicach województwa, wojewódzkiego konserwatora zabytków oraz rad gmin położonych na terenie województwa.
Rada gminy, w której podejmowane są działania na rzecz uporządkowania przestrzeni publicznej, będzie mogła ustalić nową opłatę lokalną - od reklam umieszczanych na jej terenie. Na wysokość opłaty wpływ będzie mieć lokalizacja oraz wielkość i rodzaj tablicy lub urządzenia reklamowego. Zwolnione z opłat będą niewielkie szyldy, reklamy niewidoczne z przestrzeni dostępnych publicznie oraz reklamy, które realizują obowiązek nałożony przez przepisy prawa lub służą do upowszechniania informacji popularyzującej lub upamiętniającej osoby, a także informacji o charakterze religijnym, związanych z działalnością kościołów lub innych związków wyznaniowych, sytuowanych w miejscach kultu i działalności religijnej oraz na cmentarzach.
Samorządy otrzymają również szereg instrumentów prawnych w celu ochrony krajobrazu. Obecnie na terenach uznanych za obszary chronionego krajobrazu i parki krajobrazowe często powstają farmy wiatrowe, kominy, silosy czy maszty telefonii komórkowej i nie ma prawnych możliwości, aby temu zapobiegać.