Odpowiedź

Zgodnie z treścią § 296 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.) – dalej r.w.t. schody zewnętrzne i wewnętrzne, służące do pokonania wysokości przekraczającej 0,5 m, powinny być zaopatrzone w balustrady lub inne zabezpieczenia od strony przestrzeni otwartej. Jednocześnie zgodnie z § 296 ust. 3 r.w.t., schody zewnętrzne i wewnętrzne, o których mowa w § 296 ust. 1 r.w.t., w budynku użyteczności publicznej powinny mieć balustrady lub poręcze przyścienne, umożliwiające lewo- i prawostronne ich użytkowanie. Przy szerokości biegu schodów większej niż 4 m należy zastosować dodatkową balustradę pośrednią.

Przepis § 296 ust. 3 r.w.t. odnosi się jednoznacznie do schodów zewnętrznych i wewnętrznych służących do pokonania wysokości przekraczającej 0,5 m, położonych w budynku użyteczności publicznej. Rozporządzenie nie wskazuje w tym przypadku na wyjątki od tej reguły w odniesieniu do części budynków użyteczności publicznej, które stanowią lokale o specyficznym przeznaczeniu np. przeznaczeniu usługowym. Co więcej, zgodnie z definicja zawartą w § 3 pkt 6 r.w.t., jako budynek użyteczności publicznej kwalifikować należy również budynek przeznaczony na potrzeby handlu i usług. Tym samym lokal usługowy nie odbiega w sposób zasadniczy od przeznaczenia całości danego budynku i jako taki powinien być wyposażony, jako część budynku użyteczności publicznej, w urządzenia i infrastrukturę właściwe dla tego rodzaju obiektu. W związku z tym uznać należy, że zastosowanie poręczy wynika bezpośrednio z obowiązujących przepisów, które nie dopuszczają alternatywnych możliwości rozstrzygnięcia tego aspektu lub wyjątku od zakreślonej zasady.

Przepis § 296 ust. 3 r.w.t. ma zastosowanie jedynie do budynków użyteczności publicznej. Zgodnie z definicją zawartą w § 3 pkt 5 r.w.t. budynek użyteczności publicznej to budynek przeznaczony na potrzeby administracji publicznej, wymiaru sprawiedliwości, kultury, kultu religijnego, oświaty, szkolnictwa wyższego, nauki, wychowania, opieki zdrowotnej, społecznej lub socjalnej, obsługi bankowej, handlu, gastronomii, usług, w tym usług pocztowych lub telekomunikacyjnych, turystyki, sportu, obsługi pasażerów w transporcie kolejowym, drogowym, lotniczym, morskim lub wodnym śródlądowym, oraz inny budynek przeznaczony do wykonywania podobnych funkcji; za budynek użyteczności publicznej uznaje się także budynek biurowy lub socjalny. Budynek wielorodzinny jest zatem odrębną od budynku użyteczności publicznej kategorią (§ 3 pkt 4 lit. a r.w.t.), nieobjętą dyspozycją powyższego przepisu. Obowiązek, o którym mowa w § 296 ust. 3 r.w.t. nie będzie miał zatem w tym zakresie zastosowania, mimo iż na parterze zostały przewidziane lokale usługowe.