Właścicielka działki złożyła burmistrzowi wniosek o podjęcie uchwały przez radę miejską w sprawie nadania statusu pomnika przyrody grupie dębów, rosnących na jej nieruchomości.
Rada miejska poddała pod głosowanie projekt uchwały w sprawie ustanowienia wnioskowanego pomnika przyrody. Uchwała ta nie została jednak podjęta, bowiem większość radnych opowiedziała się przeciwko jej podjęciu.
Mieszkanka gminy wniosła skargę na bezczynność rady oraz o zobowiązanie rady do podjęcia uchwały.
NSA uznał skargę za bezzasadną.
Sąd przypomniał, iż zgodnie z ustawą o ochronie przyrody, organy administracji publicznej są zobowiązane do zapewnienia warunków prawnych, organizacyjnych i finansowych dla ochrony przyrody.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
Tak określone obowiązki należy rozumieć jako swego rodzaju postulaty do organów administracji, aby podejmowały działania na rzecz ochrony przyrody. Obowiązki te nie są jednak na tyle skonkretyzowane, aby na podstawie ustawy pociągnąć kogokolwiek do odpowiedzialności prawnej.
Kompetencje w zakresie ustanowienia pomników przyrody ustawodawca przyznał wyłącznie radzie gminy. Oznacza to, że w aktualnym stanie prawnym tylko ten organ może, ale nie musi, powoływać do życia pomniki przyrody.
Jednak, wbrew skardze, po stronie rady miejskiej nie istniał obowiązek ustanowienia, znajdujących się na działce skarżącej dębów, pomnikiem przyrody – uznał sąd.
Ponadto sąd zwrócił uwagę, iż w przypadku zaniechania przez organ ustanowienia na danym terenie tej formy ochrony przyrody prawo własności tego terenu pozostaje w stanie nienaruszonym i przysługuje w dotychczasowym zakresie. Trudno zatem mówić w tej sprawie o naruszeniu jakichkolwiek uprawnień skarżącej związanych z wykonywaniem prawa własności do należących do niej działek, na której znajdują się sporne dęby, nieobjęte żadna formą ochrony.
Na podstawie:
Postanowienie NSA z 11 października 2016 r., sygn. akt II OSK 2233/16, prawomocne
