Problem ograniczenia emisji dwutlenku siarki, tlenków azotu i pyłów z sektora energetycznego

Struktura zużycia paliw w Polsce, ze zdecydowaną przewagą rodzimego węgla kamiennego i brunatnego, jest niezwykle korzystna z punktu widzenia zachowania bezpieczeństwa energetycznego kraju. Jednocześnie procesy energetycznego spalania mają jednak istotne znaczenie dla emisji zanieczyszczeń do powietrza, przede wszystkim: dwutlenku siarki (SO2), tlenkw azotu (NOx), pyłu i dwutlenku węgla (CO2).

Ostatnie z wymienionych zanieczyszczeń stanowi jeden z poważniejszych problemów omawianych na forum międzynarodowym. Przede wszystkim dlatego, że dwutlenek węgla jest gazem cieplarnianym. Redukcja jego emisji jest przedmiotem zainteresowania Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu oraz Protokołu z Kioto. Polska jako strona Konwencji jest zobowiązania do podejmowania szeregu działań na rzecz ograniczenia emisji gazów powodujących zwiększenie efektu cieplarnianego. Stroną konwencji klimatycznej jest także Wspólnota Europejska, w ramach, której z dniem 1 stycznia 2005 r., na mocy Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/87/WE z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami do emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U.UE.L.03.275.32), został wprowadzony system handlu uprawnieniami do emisji dwutlenku węgla. Jest to system rynkowy, który ma umożliwić Wspólnocie ograniczenie emisji gazów cieplarnianych do poziomu wynegocjowanego w ramach Protokołu z Kioto.
Niezależnie od powyższego Unia Europejska nie zapomniała o problemach związanych z pozostałymi zanieczyszczeniami wprowadzanymi do powietrza na skutek spalania paliw. W przypadku Polski właśnie to źródło emisji odpowiedzialne jest za ok. 90% krajowej emisji dwutlenku siarki, ponad 50% emisji tlenków azotu i ponad 60% emisji pyłów. Istotny udział w tych emisjach ma sektor produkcji energii elektrycznej i ciepła. Pomimo, że na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat jego negatywny wpływ na środowisko zdecydowanie się zmniejszył, to wymagania wynikające z regulacji unijnych wymuszają podejmowanie dalszych działań na rzecz redukcji emisji zanieczyszczeń do powietrza.
Niniejszy artykuł poświęcony jest wdrażaniu w warunkach polskich wymagań Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/80/WE z dnia 23 października 2001 r. w sprawie ograniczania emisji z dużych źródeł spalania paliw (Dz.U.UE.L.01.309.1), stanowiącej największe wyzwanie dla polskiego sektora energetycznego.