Co to jest PPP?
Partnerstwo publiczno-prywatne (PPP) jest jedną z form realizacji inwestycji lub zapewniania usług, stanowiącą odpowiedź na problemy finansowe, z jakimi często borykają się władze publiczne. Formuła ta pozwala wywiązać się z zadań, jakie władze są obowiązane realizować w celu zaspokajania potrzeb społecznych oraz podwyższania standardów infrastruktury i usług publicznych.
Nie istnieje jedna, uniwersalna definicja PPP. Można jednak wyróżnić cztery elementy, które praktycznie zawsze występują w przedsięwzięciach realizowanych w oparciu o tę formułę:
•podmiot publiczny;
•partner prywatny;
•potrzeba publiczna powierzona do realizacji partnerowi prywatnemu;
•część bądź całość finansowania projektu pochodzi ze źródeł prywatnych.
Można więc powiedzieć, że z partnerstwem publiczno-prywatnym mamy do czynienia wtedy, gdy podmiot publiczny na podstawie umowy powierza partnerowi prywatnemu wykonanie zadania publicznego, którego realizacja jest częściowo bądź w całości finansowana ze źródeł prywatnych. Projekty PPP mogą obejmować zarówno budowę, rozbudowę, remonty infrastruktury, zarządzanie nią, utrzymanie, jak i świadczenie usług.
Pamiętać należy o tym, że założeniem partnerstwa publiczno-prywatnego jest optymalizacja ryzyk związanych z projektem. Ryzyka powinny zostać alokowane przy tym podmiocie, który jest sobie w stanie z danym ryzykiem najlepiej poradzić. Ma to kardynalne znaczenie przy optymalnej strukturyzacji projektu. Od prawidłowej alokacji ryzyk zależy również opłacalność przedsięwzięcia dla partnera prywatnego. Wśród najważniejszych ryzyk dotyczących wszystkich etapów projektu wymienić należy: ryzyko finansowe, ryzyko siły wyższej, ryzyko legislacyjne, polityczne i gospodarcze. W projektach PPP może się pojawić również szereg ryzyk związanych z poszczególnymi etapami przedsięwzięcia: ryzyko planowania, ryzyko projektowania i budowy oraz na etapie eksploatacji, ryzyka operacyjne, popytu, wartości rezydualnej.
Magdalena Otto
Partnerstwo publiczno-prywatne (PPP) jest jedną z form realizacji inwestycji lub zapewniania usług, stanowiącą odpowiedź na problemy finansowe, z jakimi często borykają się władze publiczne. Formuła ta pozwala wywiązać się z zadań, jakie władze są obowiązane realizować w celu zaspokajania potrzeb społecznych oraz podwyższania standardów infrastruktury i usług publicznych.
Nie istnieje jedna, uniwersalna definicja PPP. Można jednak wyróżnić cztery elementy, które praktycznie zawsze występują w przedsięwzięciach realizowanych w oparciu o tę formułę:
•podmiot publiczny;
•partner prywatny;
•potrzeba publiczna powierzona do realizacji partnerowi prywatnemu;
•część bądź całość finansowania projektu pochodzi ze źródeł prywatnych.
Można więc powiedzieć, że z partnerstwem publiczno-prywatnym mamy do czynienia wtedy, gdy podmiot publiczny na podstawie umowy powierza partnerowi prywatnemu wykonanie zadania publicznego, którego realizacja jest częściowo bądź w całości finansowana ze źródeł prywatnych. Projekty PPP mogą obejmować zarówno budowę, rozbudowę, remonty infrastruktury, zarządzanie nią, utrzymanie, jak i świadczenie usług.
Pamiętać należy o tym, że założeniem partnerstwa publiczno-prywatnego jest optymalizacja ryzyk związanych z projektem. Ryzyka powinny zostać alokowane przy tym podmiocie, który jest sobie w stanie z danym ryzykiem najlepiej poradzić. Ma to kardynalne znaczenie przy optymalnej strukturyzacji projektu. Od prawidłowej alokacji ryzyk zależy również opłacalność przedsięwzięcia dla partnera prywatnego. Wśród najważniejszych ryzyk dotyczących wszystkich etapów projektu wymienić należy: ryzyko finansowe, ryzyko siły wyższej, ryzyko legislacyjne, polityczne i gospodarcze. W projektach PPP może się pojawić również szereg ryzyk związanych z poszczególnymi etapami przedsięwzięcia: ryzyko planowania, ryzyko projektowania i budowy oraz na etapie eksploatacji, ryzyka operacyjne, popytu, wartości rezydualnej.
Magdalena Otto