Opakowania po surowcach wykorzystywanych w instalacji stanowią odpady instalacyjne

Odpady opakowaniowe po surowcach i materiałach wykorzystywanych w instalacji stanowią odpady, których wytworzenie jest spowodowane eksploatacją instalacji.

Pytanie pochodzi z programu Prawo Ochrony Środowiska.

Czy opakowania po substancjach zużywanych w procesie produkcji uznaje się za odpad instalacyjny i czy należy uwzględnić je w pozwoleniu na wytwarzanie odpadów?

Firma zajmuje się produkcją okien. Na terenie zakładu istnieją instalacje do obróbki, kształtowania czy malowania elementów. Odpady z tych procesów nie wymagają uzyskania pozwolenia na wytwarzanie odpadów, ponieważ nie są wytwarzane w ilościach powyżej progów kwalifikujących zakład do uzyskania pozwolenia - 1 Mg dla odpadów niebezpiecznych i 5000 Mg dla innych niż niebezpieczne (włącznie z pozostałościami z produkcji i opakowaniami np. po farbach). Natomiast na terenie zakładu funkcjonuje również dział montażu, w którym stosowane są kleje i silikony niezbędne do łączenia elementów. Proces ten wykonywany jest ręcznie przez pracowników zakładu. Czy odpady opakowaniowe wytwarzane na tym dziale (opakowania po klejach, silikonach, środkach do montażu elementów metalowych itp.) należy uwzględnić w ilościach wytwarzanych odpadów, aby oszacować, czy pozwolenie jest wymagane? Czy też można te odpady uznać za odpady wytwarzane poza instalacją i w dalszym ciągu wytwarzać je bez posiadania pozwolenia na wytwarzanie odpadów, nawet jeżeli ich łączna ilość może przekroczyć próg 1 Mg dla odpadów niebezpiecznych?

Odpowiedź:

Przede wszystkim należy zaznaczyć, że organy administracji publicznej interpretują kwestię wytwarzania odpadów opakowaniowych w związku z prowadzeniem instalacji w bardzo różny sposób. Spotkałam się z interpretacją, że nawet, gdy odpady opakowaniowe powstają z surowców stosowanych w instalacji, nie stanowi to wytwarzania odpadów w wyniku eksploatacji instalacji. Osobiście uważam to stanowisko za błędne. W mojej ocenie, odpady opakowaniowe po surowcach i materiałach wykorzystywanych w instalacji stanowią odpady, których wytworzenie jest spowodowane eksploatacją instalacji. Należy bowiem zaznaczyć, że zgodnie z brzmieniem art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150, z późn. zm.) – dalej p.o.ś., eksploatacja instalacji lub urządzenia to użytkowanie instalacji lub urządzenia oraz utrzymywanie ich w sprawności. W tym kontekście stoję na stanowisku, że to właśnie użytkowanie instalacji oraz utrzymywanie jej w sprawności powoduje wytwarzanie odpadów opakowaniowych po surowcach i materiałach w niej stosowanych.

Należy wskazać, że instalacja to w myśl definicji zawartej w art. 3 pkt 6 p.o.ś. stacjonarne urządzenie techniczne, zespół stacjonarnych urządzeń technicznych powiązanych technologicznie, do których tytułem prawnym dysponuje ten sam podmiot i położonych na terenie jednego zakładu, jak również budowle niebędące urządzeniami technicznymi ani ich zespołami, których eksploatacja może spowodować emisję. Mając na względzie powyższe oraz uwzględniając brzmienie art. 180 pkt 3 p.o.ś., należy stwierdzić, że eksploatacja instalacji zdefiniowanej w ten sposób, powodująca wytwarzanie odpadów w ilościach przekraczających progi, o których mowa w art. 180a p.o.ś., wymaga uzyskania pozwolenia na wytwarzanie odpadów.

W treści pytania wskazano, że „na terenie zakładu funkcjonuje dział montażu, w którym stosowane są kleje i silikony niezbędne do łączenia elementów”. Jednocześnie podano, że proces (jak rozumiem, prowadzony w tym właśnie dziale z zastosowaniem wspomnianych materiałów) jest wykonywany ręcznie. W mojej ocenie zatem, o ile czynnościom tym nie towarzyszy obsługa jakichkolwiek maszyn czy urządzeń, które spełniałyby kryteria przywołanej powyżej definicji instalacji, należy uznać, że odpady w tym również odpady opakowaniowe, powstające w związku wykonywaną ręcznie pracą w dziale montażu nie są wytwarzane w związku z eksploatacją instalacji.

Pytanie pochodzi z programu Prawo Ochrony Środowiska.