Pytanie pochodzi z programu Prawo Ochrony Środowiska.

Uczelnia podpisała szereg umów na dostawy specjalistycznych odczynników chemicznych. Sprzedawca zobowiązał się przyjmować od uczelni opakowania wielokrotnego użytku i odpady opakowaniowe po odczynnikach niebezpiecznych. Sprzedawca nie pobiera kaucji, gdyż odczynniki będące przedmiotem umów wykorzystywane są do prowadzenia badań naukowych lub dydaktyki oraz czynności diagnostyki laboratoryjnej. Czy sprzedawca ma obowiązek przyjąć wszystkie opakowania bez względu na rodzaj odczynnika chemicznego, czy tylko niektóre np. opróżnione opakowania szklane?


Odpowiedź:

Jeżeli wskazane w pytaniu specjalistyczne odczynniki chemiczne spełniają definicję środka niebezpiecznego, to opakowania po tych substancjach powinny być przyjęte przez sprzedającego te produkty bez względu na rodzaj opakowania, w którym te substancje zostały nabyte.


Uzasadnienie:

Środki niebezpieczne definiuje się zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 3a ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych (Dz. U. Nr 63, poz. 638, z późn. zm.) - dalej u.o.o.o.

W związku z powyższym tylko te odczynniki chemiczne, które spełniają definicję środka niebezpiecznego podlegać będą przepisom dotyczącym zagospodarowania opakowań i odpadów opakowaniowych po środkach niebezpiecznych.

Producent, importer i dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia środków niebezpiecznych są obowiązani, zgodnie z art. 10 ust. 1 u.o.o.o., do ustalenia wysokości kaucji na opakowania jednostkowe tych środków nie niższej niż 10% i nie wyższej niż 30% ceny środka niebezpiecznego zawartego w tym opakowaniu oraz do odbierania na własny koszt od sprzedawcy opakowań wielokrotnego użytku i odpadów opakowaniowych po tych środkach. Jednak zgodnie z art. 10 ust. 2 u.o.o.o., obowiązek ustalenia kaucji nie dotyczy opakowań środków niebezpiecznych wprowadzonych do obrotu w celu prowadzenia badań naukowych lub dydaktyki oraz czynności diagnostyki laboratoryjnej w rozumieniu ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o diagnostyce laboratoryjnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 144, poz. 1529, z późn. zm.).

Użytkownik środków niebezpiecznych jest obowiązany do zwrotu sprzedawcy opakowań wielokrotnego użytku i odpadów opakowaniowych po tych środkach bez względu na rodzaj materiału, z którego wytworzone jest dane opakowanie lub odpad opakowaniowy. Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 3 u.o.o.o., sprzedawca jest obowiązany przyjmować od użytkowników te opakowania wielokrotnego użytku i odpady opakowaniowe po środkach niebezpiecznych w celu ich przekazania producentowi, importerowi lub dokonującemu wewnątrzwspólnotowego nabycia. Zwrot tych opakowań dokonywany jest na koszt użytkownika, z tym że sprzedawca nie może żądać zapłaty za przyjęcie zwracanego opakowania.

Akt u.o.o.o. przewiduje również rozwiązanie na wypadek, gdyby sprzedawca środków niebezpiecznych w opakowaniach z powodu przerwy lub zakończenia działalności nie mógł przyjąć zwracanych przez użytkownika opakowań. W takim przypadku producent, importer lub dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia środków niebezpiecznych jest obowiązany przyjmować od użytkowników opakowania wielokrotnego użytku i odpady opakowaniowe po środkach niebezpiecznych.

Pytanie pochodzi z programu Prawo Ochrony Środowiska.