Ogólne przepisy dotyczące ochrony środowiska w zagospodarowaniu przestrzennym
Konieczność przestrzegania zasad dotyczących ochrony środowiska wynika już z samych ogólnych założeń zagospodarowania przestrzennego zawartych w art. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 2003 r., nr 80, poz. 717 z późn. zm.)- dalej u.p.z.p. Zgodnie z art. 1 ust 2 pkt. 3 u.p.z.p., w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się w szczególności wymagania ochrony środowiska, w tym gospodarowania wodami i ochrony gruntów rolnych i leśnych. Tę ogólną regulację uzupełnia art. 72 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. 2008 r., nr 25, poz. 150, z późn. zm.)- dalej p.o.ś., z którego wynika, że utrzymanie równowagi przyrodniczej i racjonalna gospodarka zasobami środowiska, następuje w szczególności przez ustalanie programów racjonalnego wykorzystania powierzchni ziemi, w tym na terenach eksploatacji złóż kopalin i racjonalnego gospodarowania gruntami, uwzględnianie obszarów występowania złóż kopalin oraz obecnych i przyszłych potrzeb eksploatacji tych złóż, zapewnianie kompleksowego rozwiązania problemów zabudowy miast i wsi, ze szczególnym uwzględnieniem gospodarki wodnej, odprowadzania ścieków, gospodarki odpadami, systemów transportowych i komunikacji publicznej oraz urządzania i kształtowania terenów zieleni, uwzględnianie konieczności ochrony wód, gleby i ziemi przed zanieczyszczeniem w związku z prowadzeniem gospodarki rolnej, zapewnianie ochrony walorów krajobrazowych środowiska i warunków klimatycznych, uwzględnianie innych potrzeb w zakresie ochrony powietrza, wód, gleby, ziemi, ochrony przed hałasem, wibracjami i polami elektromagnetycznymi.