Czy pod rządami ustawy - Prawo Budowlane z 1974 r. przy oddawaniu obiektu budowlanego do użytkowania był obowiązek sporządzenia i przedstawienia inwentaryzacji geodezyjnej powykonawczej?
Pod rządami ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane (Dz. Nr 38 poz. 229 z późn. zm.) obowiązek sporządzania inwentaryzacji geodezyjnej powykonawczej ciążył na inwestorach posiadających status jednostek gospodarki uspołecznionej.
Ustawa z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane (Dz. Nr 38, poz. 229 z późn. zm.) zawierała w art. 25 delegację dla Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska do wydania rozporządzenia określającego zakres, zasady i tryb ustalania stref ochronnych, wymagań jakim powinny odpowiadać plany realizacyjne i projekty, oraz zakres i zasady ich zatwierdzania, jak również rodzaje i zakres opracowań geodezyjno-kartograficznych i czynności obowiązujących w budownictwie. W następstwie powyższego minister wydał rozporządzenie z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie rodzajów i zakresu opracowań geodezyjno-kartograficznych i czynności geodezyjnych obowiązujących w budownictwie. (Dz. U. Nr 8, poz. 47). Rozporządzenie to obowiązywało do dnia 28 marca 1995 r., w którym utraciło moc na podstawie § 22 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie rodzaju i zakresu opracowań geodezyjno-kartograficznych oraz czynności geodezyjnych obowiązujących w budownictwie (Dz. U. z 1995 r. Nr 25, poz. 133).
Zgodnie z § 18-20 tego rozporządzenia, inwestor, będący jednostką gospodarki uspołecznionej, (tzw. "j.g.u."), po zakończeniu budowy poszczególnych obiektów budowlanych, a w przypadku urządzeń podziemnych - przed ich zasypaniem, był obowiązany zapewnić sporządzenie powykonawczych pomiarów inwentaryzacyjnych w celu zebrania odpowiednich danych geodezyjnych dotyczących zagospodarowanego terenu, w tym także jego ukształtowania pionowego. Ostateczna dokumentacja geodezyjno-kartograficzna powinna była zawierać dane niezbędne do wniesienia zmian do mapy zasadniczej, ewidencji gruntów i katastru uzbrojenia terenu. Wykonawca robót geodezyjnych obowiązany był przekazać inwestorowi i właściwej państwowej jednostce geodezyjno-kartograficznej kopię mapy powstałej w wyniku powykonawczych pomiarów inwentaryzacyjnych lub oryginał mapy. Natomiast materiały nie podlegające przekazaniu winny być załączone do dokumentacji budowy.
Obowiązek taki nie ciążył na inwestorach nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej, a więc przede wszystkim osobach fizycznych realizujących inwestycje wymagające sporządzenia planu zagospodarowania działki budowlanej zamiast planu zagospodarowania terenu inwestycji czy planu usytuowania obiektu budowlanego.
Pod rządami ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane (Dz. Nr 38 poz. 229 z późn. zm.) obowiązek sporządzania inwentaryzacji geodezyjnej powykonawczej ciążył na inwestorach posiadających status jednostek gospodarki uspołecznionej.
Ustawa z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane (Dz. Nr 38, poz. 229 z późn. zm.) zawierała w art. 25 delegację dla Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska do wydania rozporządzenia określającego zakres, zasady i tryb ustalania stref ochronnych, wymagań jakim powinny odpowiadać plany realizacyjne i projekty, oraz zakres i zasady ich zatwierdzania, jak również rodzaje i zakres opracowań geodezyjno-kartograficznych i czynności obowiązujących w budownictwie. W następstwie powyższego minister wydał rozporządzenie z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie rodzajów i zakresu opracowań geodezyjno-kartograficznych i czynności geodezyjnych obowiązujących w budownictwie. (Dz. U. Nr 8, poz. 47). Rozporządzenie to obowiązywało do dnia 28 marca 1995 r., w którym utraciło moc na podstawie § 22 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie rodzaju i zakresu opracowań geodezyjno-kartograficznych oraz czynności geodezyjnych obowiązujących w budownictwie (Dz. U. z 1995 r. Nr 25, poz. 133).
Zgodnie z § 18-20 tego rozporządzenia, inwestor, będący jednostką gospodarki uspołecznionej, (tzw. "j.g.u."), po zakończeniu budowy poszczególnych obiektów budowlanych, a w przypadku urządzeń podziemnych - przed ich zasypaniem, był obowiązany zapewnić sporządzenie powykonawczych pomiarów inwentaryzacyjnych w celu zebrania odpowiednich danych geodezyjnych dotyczących zagospodarowanego terenu, w tym także jego ukształtowania pionowego. Ostateczna dokumentacja geodezyjno-kartograficzna powinna była zawierać dane niezbędne do wniesienia zmian do mapy zasadniczej, ewidencji gruntów i katastru uzbrojenia terenu. Wykonawca robót geodezyjnych obowiązany był przekazać inwestorowi i właściwej państwowej jednostce geodezyjno-kartograficznej kopię mapy powstałej w wyniku powykonawczych pomiarów inwentaryzacyjnych lub oryginał mapy. Natomiast materiały nie podlegające przekazaniu winny być załączone do dokumentacji budowy.
Obowiązek taki nie ciążył na inwestorach nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej, a więc przede wszystkim osobach fizycznych realizujących inwestycje wymagające sporządzenia planu zagospodarowania działki budowlanej zamiast planu zagospodarowania terenu inwestycji czy planu usytuowania obiektu budowlanego.