Sprawa rozstrzygana przez NSA dotyczyła spółdzielni mieszkaniowej z Lubina (Dolnośląskie), która spytała izbę skarbową, czy odpisy na fundusz remontowy pobierany od lokali użytkowych w spółdzielni może wrzucić do kosztów podatkowych. Spółdzielnia wyjaśniła, że chociaż ustawa o CIT w zasadzie nie uznaje za koszty podatkowe odpisów na fundusze, tworzonych przez podatnika, to jednak zalicza je do kosztów, jeżeli inna ustawa na to pozwala. Spółdzielnia wyjaśniła, że ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych mówi, iż odpisy na fundusz remontowy obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi spółdzielni.
Izba Skarbowa w Poznaniu uznała jednak, że spółdzielnia nie ma racji. Zdaniem izby "zasoby mieszkaniowe" zdefiniowane w ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych różnią się od definicji zasobów mieszkaniowych w przepisach podatkowych, dlatego nie można uznać, że lokale użytkowe należą do zasobu mieszkaniowego. Argumentowała, że zgodnie z ustawą o CIT do zasobów mieszkaniowych zalicza się tylko lokale mieszkalne i urządzenia wchodzące w skład budynku (piwnice, kotłownie, klatki schodowe), więc – jej zdaniem – odpisy na fundusz remontowy od lokali użytkowych nie mogą być przez spółdzielnię zaliczone do kosztów podatkowych.
Spółdzielnia zaskarżyła tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, a sąd przyznał jej rację. Stwierdził, że izba zbyt wąsko zinterpretowała przepisy ustawy o CIT, uznając, że lokale użytkowe nie są zaliczane do zasobów mieszkaniowych. Dlatego - zdaniem wrocławskiego sądu - można zaliczyć do kosztów podatkowych wszystkie odpisy i wpłaty na fundusz remontowy utworzony przez spółdzielnię, także odpisy od lokali użytkowych.
Poznańska izba nie zgodziła się z wyrokiem WSA i złożyła skargę kasacyjną na ten wyrok do Naczelnego Sądu Administracyjnego, ale ten oddalił ją w piątek (sygn. II FSK 2581/11), stwierdzając, że wyrok wrocławskiego sądu jest prawidłowy.