Nowe minimalne wynagrodzenie w 2017 r. wpłynie na inne świadczenia

Ustawa o minimalnym wynagrodzeniu za pracę stanowi, że od 1 stycznia 2017 r. wynosi ono 2000 zł brutto. Płaca minimalna ma wpływ na wiele świadczeń - dowiedz się, jak obliczyć wysokość 7 kwot, które są od niej uzależnione.

 1. Dodatek za pracę w nocy

Dodatek za pracę w porze nocnej stanowi 20% stawki godzinowej wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę (151⁸ § 1 Kodeksu pracy). W celu obliczenia dodatku za pracę w porze nocnej w poszczególnych miesiącach, obowiązujące minimalne wynagrodzenie należy podzielić przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w tych miesiącach, a następnie wyliczyć 20% tej kwoty. Przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu, należy rozumieć obowiązujący pracownika wymiar czasu pracy.

Dodatek za pracę w nocy = (2000 zł : liczba godzin do przepracowania w danym miesiącu) x 20%

2. Maksymalny pułap odprawy

Chodzi to o odprawę przewidzianą w ustawie z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Wysokość odprawy zależy od zakładowego stażu pracy, ale jednocześnie nie może przekraczać 15-krotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w dniu rozwiązania stosunku pracy. 

Maksymalny pułap odprawy = 2000 zł x 15 = 30.000 zł. 

Powyższe ograniczenie nie oznacza jednak, że odprawa nie może być wyższa. Można bowiem podwyższyć ten pułap w porozumieniu ze związkami zawodowymi czy przedstawicielami pracowników.

3. Minimalne odszkodowanie z tytułu naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu - art. 18^3d Kodeksu pracy

Minimalne odszkodowanie = 2000 zł

4. Minimalne odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy w związku z mobbingiem - art. 94³ § 4 Kodeksu pracy

Minimalne odszkodowanie = 2000 zł

Zobacz: Czy pracodawca może być ofiarą mobbingu?

5. Wynagrodzenie za czas gotowości do pracy lub przestoju - art. 81 § 1 i 2 Kodeksu pracy

Minimalne wynagrodzenie za czas gotowości do pracy lub przestoju = 2000 zł 

6. Kwoty wolne od potrąceń

Przy potrącaniu sum egzekwowanych na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności innych niż świadczenia alimentacyjne pracownik zatrudniony na cały etat musi otrzymać wynagrodzenie w wysokości minimalnego wynagrodzenia przysługującego pracownikom zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy, po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne i zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych (art. 87¹ § 1 pkt 1 Kodeksu pracy). Zgodnie z wyjaśnieniami Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej odliczeniu podlega także składka na ubezpieczenie zdrowotne. Kwota podlegająca ochronie nie może być zatem niższa niż minimalne wynagrodzenie netto.

Ponadto wolna od potrąceń jest kwota:

• w przypadku potrąceń zaliczek pieniężnych udzielonych pracownikowi – 75% minimalnego wynagrodzenia netto (art. 87¹ § 1 pkt 2 Kodeksu pracy),

• w przypadku potrąceń kar pieniężnych – 90% minimalnego wynagrodzenia netto (art. 87¹ § 1 pkt 3 Kodeksu pracy),

• przy potrąceniach dobrowolnych (pisemna zgoda pracownika) na rzecz innych podmiotów niż pracodawca – 80% minimalnego wynagrodzenia netto (art. 91 § 2 pkt 2 Kodeksu pracy),

• przy potrąceniach dobrowolnych (pisemna zgoda pracownika) na rzecz pracodawcy – 100% minimalnego wynagrodzenia netto (art. 91 § 2 pkt 2 Kodeksu pracy).

Jeżeli pracownik jest zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy, kwoty wolne od potrąceń ulegają zmniejszeniu proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy. W celu ich ustalenia należy obliczyć wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę stosownie do wymiaru czasu pracy, a następnie odliczyć obciążenia składkowe i podatkowe oraz pomnożyć uzyskaną kwotę przez stawkę procentową właściwą do danego potrącenia.

Zgodnie z wyjaśnieniami Głównego Inspektoratu Pracy z dnia 16 października 2007 r. (GPP-416-4560-465/07/PE) kwotę wolną od potrąceń dla pracownika w okresie jego pierwszego roku pracy oblicza się na podstawie minimalnego wynagrodzenia przysługującego takiemu pracownikowi, a więc 80 proc. minimalnego wynagrodzenia za pracę.

7. Podstawa wymiaru zasiłków

Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego z tytułu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, po odliczeniu składek finansowanych przez pracownika w kwocie odpowiadającej (łącznie 13,71% tego wynagrodzenia).

Od 1 stycznia 2017 r. przestaje obowiązywać przepis, na podstawie którego podstawa wymiaru zasiłku chorobowego z tytułu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy w przypadku osób w pierwszym roku pracy nie mogła być niższa od kwoty stanowiącej 80% minimalnego wynagrodzenia, po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne, w części finansowanej przez pracownika, tj. łącznie 13,71%.