Pytanie pochodzi z  programu Serwis Budowlany .


Pytanie
Inwestor wystąpił ze zgłoszeniem robót budowlanych polegających na budowie obiektu tymczasowego (pawilonu handlowego) na okres 120 dni przy drodze krajowej. Odległość od krawędzi jezdni zgodnie z ustawą o drogach publicznych jest zachowana (pas drogowy jet szeroki), jednak Inwestor zamierza zlokalizować ww. obiekt na granicy z działką drogową.
Czy możliwe jest przyjęcie zgłoszenia robót budowlanych, jeśli budynek zlokalizowany ma być na granicy działki, czy Inwestor winien wystąpić z wnioskiem o pozwolenie na budowę?
Czy w takim przypadku zarządca drogi będzie stroną postępowania?

Odpowiedź
Jeżeli przedmiotowy pawilon handlowy będzie tymczasowym obiektem budowlanym, niepołączonym trwale z gruntem i przewidzianym do rozbiórki lub przeniesienia w inne miejsce nie później niż przed upływem 120 dni od dnia rozpoczęcia budowy określonego w zgłoszeniu oraz będzie usytuowany zgodnie z art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych – dalej u.d.p., to będzie on podlegał jedynie zgłoszeniu właściwemu organowi.
To, czy zarządca drogi będzie stroną w przedmiotowej sprawie, zależy co do zasady od tego jak dany organ administracji architektoniczno-budowlanej traktuje instytucję zgłoszenia oraz tego w jaki sposób ocenia przymiot strony w takim "uproszczonym" postępowaniu.

Uzasadnienie
Jeżeli przedmiotowy pawilon handlowy będzie tymczasowym obiektem budowlanym, niepołączonym trwale z gruntem i przewidzianym do rozbiórki lub przeniesienia w inne miejsce w terminie określonym w zgłoszeniu, ale nie później niż przed upływem 120 dni od dnia rozpoczęcia budowy określonego w zgłoszeniu oraz będzie usytuowany zgodnie z art. 43 ust. 1 u.d.p., to będzie on podlegał jedynie zgłoszeniu właściwemu organowi, zgodnie z brzmieniem art. 30 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 29 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane – dalej pr. bud. Na powyższe nie będzie miało wpływu usytuowanie przedmiotowego obiektu na granicy z działką drogową (pasem drogowym – przez który zgodnie z art. 4 pkt 1 u.d.p. należy rozumieć wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane i urządzenia techniczne związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia związane z potrzebami zarządzania drogą). Podkreślić bowiem trzeba, że § 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie dotyczy odległości w jakiej należy sytuować budynki od granicy z sąsiednią działką budowlaną.
Warto w tym miejscu zwrócić jednak uwagę na brzmienie art. 30 ust. 7 pr. bud. Zgodnie z tym przepisem właściwy organ może nałożyć, w drodze decyzji obowiązek uzyskania pozwolenia na wykonanie określonego obiektu lub robót budowlanych objętych obowiązkiem zgłoszenia, jeżeli ich realizacja może naruszać ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub spowodować: zagrożenie bezpieczeństwa ludzi lub mienia, pogorszenie stanu środowiska lub stanu zachowania zabytków, pogorszenie warunków zdrowotno-sanitarnych, wprowadzenie, utrwalenie bądź zwiększenie ograniczeń lub uciążliwości dla terenów sąsiednich. W ramach uznania administracyjnego właściwy organ może zatem, w sytuacji gdy zajdzie co najmniej jedna ze wskazanych w art. 30 ust. 7 pr. bud. przesłanek, stwierdzić, że w konkretnym przypadku zasadny jest tryb uzyskania pozwolenia na budowę zamiast dokonania zgłoszenia.
Jeżeli chodzi o charakter instytucji zgłoszenia zamiaru wykonywania robót budowlanych, to z jednej strony wskazywane jest, że zgłoszenie jest formą wszczęcia postępowania administracyjnego, w rozumieniu art. 61 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego – dalej k.p.a. (por. wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych: we Wrocławiu z dnia 7 maja 2009 r., II SA/Wr 109/09, LEX nr 569130 i w Warszawie z dnia 22 stycznia 2010 r., VII SA/Wa 2009/09, LEX nr 600447), z drugiej zaś podnoszone jest, że zgłoszenie jest tylko czynnością materialno-techniczną i jako takie nie wszczyna postępowania administracyjnego (por. wyroki: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 sierpnia 2008 r., VII SA/Wa 894/08, LEX nr 526548, Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 marca 2009 r., II OSK 307/08, LEX nr 530044, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 maja 2009 r., II SA/Po 964/08, LEX nr 569288, czy Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 listopada 2011 r., sygn. II OSK 1685/11, LEX nr 1095793). Niewątpliwie jednak stwierdzić trzeba, że do zgłoszenia zastosowanie mają przepisy k.p.a., tam, gdzie brak jest regulacji szczególnych.
Za aktualnie powszechnie dominujący należy uznać drugi ze wskazanych wyżej poglądów. W związku z tym, w momencie dokonania zgłoszenia właściwy organ nie ustala kręgu stron postępowania, a ewentualną decyzję wnoszącą sprzeciw wobec zamiaru wykonywania robót budowlanych kieruje jedynie do zgłaszającego, przyjmując, że tylko on jest stroną takiego "uproszczonego" postępowania.
W tym miejscu należy zwrócić jednak uwagę na pogląd prezentowany obecnie przez Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Zgodnie ze stanowiskiem Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego na organie wydającym decyzję o sprzeciwie w stosunku do dokonanego zgłoszenia ciąży obowiązek ustalenia stron, w rozumieniu art. 28 k.p.a., takiego "uproszczonego" postępowania. W opinii Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego może się bowiem zdarzyć, że poza zgłaszającym również inne podmioty będą miały interes prawny w sprawie zgłoszenia. W związku z powyższym organy administracji architektoniczno-budowlanej wydające decyzję w sprawie sprzeciwu powinny stosownie do reguł wynikających z k.p.a. dokonać wszelkich możliwych ustaleń w oparciu o zebrany materiał dowodowy, mających na celu określenie podmiotów, których interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie i również im doręczyć decyzję o sprzeciwie.


 Pytanie pochodzi z  programu Serwis Budowlany .