Nie każdy wyjazd handlowca jest podróżą służbową

Z istoty pracy handlowca wynika, iż jest to stanowisko mobilne. Pracownicy, których praca z istoty polega na przemieszczaniu na pewnym obszarze, nie odbywają podróży służbowych, a wkonsekwencji nie ma podstaw do rozliczania delegacji. Wazne, aby prawidłowo skonstruować umowę o pracę, tłumacz Paweł Ziółkowski, ekspertKompasu Księgowo-Kadrowego.

Podróż służbowa charakteryzuje się tym, że jest odbywana poza obszar miejscowości, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałe miejsce pracy pracownika, na polecenie pracodawcy, w celu wykonania określonego przez pracodawcę zadania, oraz jest ograniczona zakładanym z góry terminem - art. 77⁵ kodeksu pracy.

Wszystkie te cechy muszą wystąpić łącznie (por. wyrok SN z dnia 22 lutego 2008 r., I PK 208/07, OSNP 2009 Nr 11-12, poz. 134). Podróżą służbową, zdefiniowaną w art. 77⁵ § 1 k.p. ustanawiającym prawo pracownika do dodatkowych świadczeń, jest wyjazd na polecenie pracodawcy poza miejscowość, w której znajduje się jego siedziba, lub wyjazd poza stałe miejsce pracy w celu wykonania zadania służbowego. Wykonywanie podróży służbowej wyróżniane jest więc wśród czynności pracowniczych ze względu na jej miejsce, czas i przedmiot. Stałe przemieszczanie się z jednego do innego miejsca (miejscowości) przez tzw. pracowników mobilnych stanowi integralny element sposobu wykonywania przez nich pracy w ramach "ruchomego", "zmiennego" miejsca pracy, obejmującego pewien obszar (por. uchwałę siedmiu sędziów SN z dnia 19 listopada 2008 r., I PZP 4/08, OSNP 2009 Nr 13-14, poz. 165).

Zobacz takze: Pracodawca może powierzyć praktykantowi samochód służbowy

W związku z tym pracownicy, których praca z istoty polega na przemieszczaniu się na pewnym obszarze, nie odbywają podróży służbowych. SN przyjął takie wyłączenie odnośnie do przedstawicieli handlowych (por. wyrok SN z dnia 3 grudnia 2008 r., I PK 107/08, OSNP 2010 Nr 11-12, poz. 133; wyrok SN z dnia 27 stycznia 2009 r., II PK 140/08, MoPr Nr 6/2009, s. 282), innych pracowników, których praca polega na świadczeniu usług dla kontrahentów pracodawcy (wyrok SN z dnia 16 listopada 2009 r., II UK 114/09, niepubl.) lub na utrzymywaniu kontaktów z kontrahentami i pozyskiwaniu nowych klientów, których wyboru dokonuje każdorazowo sam pracownik w ramach uzgodnionego rodzaju pracy (wyrok SN z dnia 11 kwietnia 2001 r., I PKN 350/00, OSNP 2003, Nr 2, poz. 36).

 W związku z powyższym pracownicy, których praca z istoty polega na przemieszczaniu na pewnym obszarze, nie odbywają podróży służbowych, a w konsekwencji nie ma podstaw do rozliczania delegacji. Należałoby w umowie o pracę handlowca wpisać, iż świadczy on pracę na terenie całej Polski, która polega np. na pozyskiwaniu klientów i ustalić wynagrodzenie na odpowiednim poziomie bądź też wpisać, iż koszty podróży pokrywa pracodawca.