Konsekwencje umieszczenia reklamy na samochodzie pracownika

W przypadku, gdy pracownik spółki komandytowej zgodzi się na nieodpłatnie oklejenie swojego samochodu prywatnego reklamą tej spółki, spółka ta uzyska przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń - twierdzi ekspert Kompasu Księgowo-Kadrowego.

Pytanie pochodzi z Kompasu Księgowo-Kadrowego

Pracownik spółki komandytowej nieodpłatnie zgodził się na oklejenie swojego samochodu prywatnego reklamą spółki.

Czy u spółki powstanie z tego tytułu nieodpłatne świadczenie?

Czy aby tego uniknąć powinna zostać zawarta umowa najmu powierzchni reklamowej na samochodzie pomiędzy pracownikiem a pracodawcą i powinna zostać określona wartość czynszu za wynajem?

Jakim dokumentem pracownik powinien obciążyć spółkę?

Czy wartość usługi powinna odpowiadać wartości rynkowej, czy jest możliwość ustalenia niższego wynagrodzenia za taką usługę?

 

Odpowiedź

W przypadku, gdy pracownik spółki komandytowej zgodzi się na nieodpłatnie oklejenie swojego samochodu prywatnego reklamą tej spółki, spółka ta uzyska przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Możliwe jest zawarcie przez spółkę komandytową ze swoim pracownikiem umowy najmu powierzchni reklamowej na jego prywatnym samochodzie.

Taka umowa powinna określać wynagrodzenie należne pracownikowi z tego tytułu - co do zasady, może ono odbiegać od wartości rynkowej.

Jeśli pracownik nie prowadzi działalności gospodarczej, co do zasady, nie ma obowiązku wystawiania faktur ani rachunków, może więc obciążyć spółkę na podstawie dowolnego dokumentu.

 

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) - dalej u.p.d.o.f., zasadą jest, że za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f., przychodem z działalności gospodarczej jest również, co do zasady, wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b u.p.d.o.f.

W interpretacji indywidualnej z dnia 9 kwietnia 2015 r., ITPB1/4511-33/15/PSZ, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wyjaśnił, że ustawodawca, stanowiąc o wartości otrzymanych nieodpłatnych świadczeń jako o przychodzie kształtującym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym, nie sprecyzował, co należy rozumieć przez użyte w art. 14 ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f. pojęcie nieodpłatnego świadczenia. Ograniczył się w tym względzie do wskazania w art. 11 ust. 2a u.p.d.o.f. sposobu i kryteriów ustalania ich wartości.

Organ podatkowy wskazał, że przyjmuje się, iż przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Świadczenia nieodpłatne to szczególnego rodzaju świadczenia, w przypadku których otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym, co oznacza, że nie świadczy nic w zamian.

W ocenie organu podatkowego, skoro ustawodawca stanowi o nieodpłatnych świadczeniach innych niż świadczenia w naturze, to przedmiotem tych świadczeń nie są więc rzeczy, lecz usługi.

Organ podatkowy zastrzegł, że świadczenie ma charakter nieodpłatny tylko wówczas, gdy otrzymujący w związku z wykonanym na jego rzecz świadczeniem nie świadczy niczego w zamian ani obecnie, ani też w przyszłości.

Zatem w sytuacji, gdy pracownik spółki komandytowej zgadza się na nieodpłatnie oklejenie swojego samochodu prywatnego reklamą pracodawcy, spółka ta uzyska przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f.

Spółka komandytowa może też zawrzeć ze swoim pracownikiem umowę najmu powierzchni reklamowej na jego prywatnym samochodzie. Taka umowa powinna określać wynagrodzenie należne pracownikowi z tego tytułu.

W sytuacji, gdy pracownik nie prowadzi działalności gospodarczej, co do zasady, nie ma obowiązku wystawiania faktur ani rachunków, może więc obciążyć spółkę na podstawie dowolnego dokumentu.

Wysokość wynagrodzenia za najem powierzchni reklamowej na prywatnym samochodzie pracownika podlega swobodzie umów. Nie ma obowiązku określania w umowach wynagrodzenia w wartości rynkowej.

Co prawda art. 19 ust. 1 u.p.d.o.f. uprawnia organy podatkowe do określenia przychodu w wysokości wartości rynkowej, gdy cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej rzeczy lub praw, jednak dotyczy to wyłącznie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f.

Uwaga! Gdy mamy do czynienia z sytuacją, gdy pracownik spółki komandytowej zgadza się na nieodpłatną usługę na rzecz pracodawcy, spółka ta uzyskuje przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń. Świadczenie ma charakter nieodpłatny tylko wówczas, gdy otrzymujący w związku z wykonanym na jego rzecz świadczeniem nie świadczy niczego w zamian ani obecnie, ani też w przyszłości. Pomiędzy pracownikiem i pracodawcą może także zostać sporządzona umowa zawierająca wynagrodzenie pracownika z tytułu określonego świadczenia. Należy pamiętać, że w przypadku, gdy pracownik nie posiada działalności gospodarczej ma on prawo do obciążenia pracodawcy na podstawie dowolnego dokumentu, nie musi być to faktura czy paragon.