Wprowadzenie limitu w złotówkach i w euro oznacza, że w zależności od waluty będą inne kwoty uprawniające do wystawiania faktur uproszczonych.
Faktury uproszczone mogą nie zawierać:
1) danych nabywcy: imię i nazwisko (nazwa) i adres,
2) miary i ilości (liczby) dostarczonych towarów lub zakresu wykonanych usług,
3) ceny jednostkowej netto,
4) wartości sprzedaży netto,
5) stawki podatku,
6) sumy wartości sprzedaży netto,
7) kwoty podatku
- pod warunkiem jednakże, że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku.
Faktur uproszczonych nie stosuje się w przypadku:
1) wystawienia faktur na żądanie osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej,
2) sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju i na terytorium kraju,
3) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
4) sprzedaży zagranicznej na terytorium UE (gdy miejscem dostawy lub wykonania usługi jest terytorium innego kraju unijnego).
Możliwość wystawienia faktury uproszczonej jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Dodatkowo faktury zazwyczaj wystawiane są z systemu na papierze komputerowym, wobec czego dla sprzedawcy nie ma znaczenia, czy wystawi fakturę zwykłą, czy uproszczoną.
Na uwagę zasługuje fakt, iż fakturą uproszczoną może być po prostu paragon zawierający NIP nabywcy - póki co kas fiskalnych umożliwiających wprowadzenie tego numeru jest niewiele w użyciu, ale można się spodziewać, że w niektórych branżach będą one dość popularne (np. w taksówkach).
Ważne!
Z faktury uproszczonej można odliczyć VAT na zasadach ogólnych - oczywiście o ile zawiera ona kwotę VAT.
Istotne jest przy tym, że jedyna dana pozwalająca zidentyfikować nabywcę na fakturze uproszczonej, to jego numer NIP. W efekcie każda pomyłka w tym numerze oznacza, że faktura została wystawiona na inny podmiot, a tym samym podatnik może mieć problem z odliczeniem podatku.
Pamiętaj!
Przy fakturach uproszczonych zwracaj szczególną uwagę na poprawność swojego numeru NIP!