Inwestycje budowlane w miejscowościach uzdrowiskowych

Tereny uzdrowisk z natury rzeczy są obszarami, dla ktrych ustanawia się kwalifikowane kryteria dotyczące realizacji inwestycji. Obostrzenia te dotyczą w szczeglności zagadnień: ochrony środowiska, ładu przestrzennego i urbanistycznego, ochrony krajobrazu, lesistości i zieleni, infrastruktury technicznej oraz infrastruktury uzdrowiskowej. Powoduje to, że zamierzenia budowlane na terenie uzdrowisk doznają dodatkowych ograniczeń albo powinny spełniać, obok wszelkich wymogw przewidzianych przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z pźn. zm.) dodatkowe wymagania wynikające z potrzeb lecznictwa uzdrowiskowego lub ochrony naturalnych surowcw leczniczych.

Pojęcie uzdrowiska

Zgodnie z art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o leczeniu uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. Nr 167, poz. 1399 z późn. zm.) dalej u.l.u.u., gminą uzdrowiskową jest gmina, której obszarowi lub jego części został nadany status uzdrowiska w trybie określonym w ustawie. Za uzdrowisko natomiast, za art. 2 pkt 3 u.l.u.u., uważany jest obszar, na którego terenie prowadzone jest lecznictwo uzdrowiskowe, wydzielony w celu wykorzystania i ochrony znajdujących się na jego obszarze naturalnych surowców leczniczych, spełniający łącznie warunki, o których mowa jest w art. 34 ust. 1 u.l.u.u., któremu nadany został status uzdrowiska. Warunkami tymi są:
1) posiadanie złóż naturalnych surowców leczniczych o potwierdzonych właściwościach leczniczych na zasadach określonych w ustawie;
2) posiadanie klimatu o właściwościach leczniczych potwierdzonych na zasadach określonych w ustawie;
3) znajdowanie się na danym obszarze zakładów lecznictwa uzdrowiskowego i urządzeń lecznictwa uzdrowiskowego, przygotowanych do prowadzenia lecznictwa uzdrowiskowego;
4) spełnianie określonych w przepisach o ochronie środowiska wymagań w stosunku do środowiska;
5) posiadanie infrastruktury technicznej w zakresie gospodarki wodno-ściekowej, energetycznej, w zakresie transportu zbiorowego, a także prowadzenia gospodarki odpadami.
Obszarowi, który spełnia łącznie warunki, o których mowa wyżej w pkt 1, 2, 4 i 5 może być nadany status obszaru ochrony uzdrowiskowej.

Obowiązkowy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego

W istniejącym stanie prawnym inwestycje budowlane na terenie uzdrowisk, inne niż o statusie inwestycji celu publicznego, mogą być realizowane jedynie w tych gminach uzdrowiskowych, które sporządziły miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego. Stosownie bowiem do treści art. 38 ust. 2 u.l.u.u., gmina, która uzyskała status uzdrowiska lub status obszaru ochrony uzdrowiskowej, sporządza i uchwala miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w terminie do 2 lat od dnia uzyskania statusu uzdrowiska. W związku z tym, iż dla wszystkich gmin posiadających status uzdrowiska lub status obszaru ochrony uzdrowiskowej wskazany powyżej 2 letni okres już minął, wszystkie planowane inwestycje budowlane mogą zostać zlokalizowane jedynie w oparciu o ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) - dalej u.p.z.p., jeżeli wniosek o ustalenie warunków zabudowy dotyczy obszaru, w odniesieniu do którego istnieje obowiązek sporządzenia planu miejscowego, co ma miejsce w omawianym przypadku, postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia warunków zabudowy zawiesza się do czasu uchwalenia planu.
W odniesieniu do inwestycji celu publicznego lokalizowanych w miejscowościach uzdrowiskowych decyzje o ustaleniu lokalizacji tych inwestycji wydaje się, zgodnie z art. 53 ust. 4 pkt 1 u.p.z.p., po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia.