Pytanie pochodzi z programu Prawo Ochrony Środowiska.
Pytanie:
Do starostwa wpłynęła przekazana przez burmistrza skarga dotycząca powstania punktu naprawy samochodów - warsztatu. Dym z komina, który wykonał jego właściciel, powoduje uciążliwość dla mieszkańców sąsiadującego budynku mieszkalnego. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego w tym miejscu obowiązuje zakaz utrzymywania i realizacji źródeł ciepła, które nie spełniają obowiązujących norm ochrony powietrza oraz uciążliwości wynikające z użytkowania terenów lub budynków nie mogą przenikać granic własności użytkowania. Czy burmistrz powinien podjąć sam jakieś działania, skoro jego zdaniem doszło do naruszenia planu zagospodarowania przestrzennego? Jeżeli tak, to jakie? Prawdopodobnie doszło do zmiany sposobu użytkowania nieruchomości. Czy przy przesłaniu tej skargi najpierw powinien to sprawdzić burmistrz, czy jednak spoczywa to na organie, do którego została przesłana ta skarga? Chcąc przesłać skargę w części dotyczącej zmiany sposobu użytkowania do nadzoru budowlanego, należy wskazać, co uległo zmianie zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1409) - dalej pr. bud., jeżeli stwierdza się zmianę sposobu użytkowania. Co może zrobić organ kontrolujący, tj. starosta, jeżeli instalacja taka jak piec do ogrzania warsztatu nie podlega zgłoszeniu czy obowiązkowi uzyskania pozwolenia na emisję? Warsztat nie jest objęty przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. Nr 213, poz. 1397, z późn. zm.). Stwierdzenie przez organ kontrolujący, jaki piec jest zainstalowany i na jakie paliwo, nie może chyba być podstawą do podjęcia przez niego działań czy wskazania zaleceń pokontrolnych. Czy w takiej sytuacji należałoby zobowiązać właściciela warsztatu do sporządzenia przeglądu ekologicznego? Jaki materiał dowodowy mógłby być podstawą do wydania takiej decyzji?
Odpowiedź:
Moim zdaniem, jeżeli burmistrz ma wątpliwości (lub stwierdził), że dany obiekt powstał niezgodnie z planem miejscowym zagospodarowania przestrzennego, co oznacza, że może być nielegalny ze względu na przepisy budowlane, powinien przekazać skargę dotyczącą powstania punktu naprawy samochodów (warsztatu), w tym spornego komina, właściwemu organowi nadzoru budowlanego, w celu oceny zgodności z przepisami pr. bud.
Budowa komina wymaga odpowiednich uregulowań wynikających z przepisów pr. bud., które muszą brać pod uwagę zapisy planu zagospodarowania przestrzennego. Organ nadzoru budowlanego może więc uznać budowę komina (nawet kotłowni lub całego warsztatu) za nielegalną i nakazać jego rozbiórkę. W przypadku legalizacji obiektu nie powinien zezwolić na budowę kotłowni zasilanej węglem, czyli niezgodnej z MPZP.
Jeżeli stałoby się inaczej, to może mieć zastosowanie art. 154 ust. 1 i 3 oraz art. 237 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1232, z późn. zm.) - dalej p.o.ś. Uzasadnieniem do zastosowania art. 154 ust. 1 p.o.ś. mogą być interwencje mieszkańców, kontrola organu przeprowadzona w zakładzie lub przegląd ekologiczny. Okolicznościami wskazującymi na możliwość negatywnego oddziaływania instalacji na środowisko, które mogą uzasadniać celowość sporządzenia przeglądu ekologicznego, mogą być interwencje mieszkańców, ale także wyniki przeprowadzonej kontroli. Można się również odnieść do zapisów MPZP.
Pytanie pochodzi z programu Prawo Ochrony Środowiska.