Pytanie:
Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy z 13.10.1995 r. Prawo łowieckie – dalej pr. łow., zabrania się chowu i hodowli zamkniętej zwierząt łownych, z wyjątkiem bażanta oraz zwierząt uznanych za zwierzęta gospodarskie na podstawie odrębnych przepisów. Dzik (łac. Sus scrofa), został wymieniony w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. f rozporządzenia Ministra Środowiska z 11.03.2005 r. w sprawie ustalenia listy gatunków zwierząt łownych - dalej r.l.g.z.ł. jako gatunek zwierzyny łownej grubej. Jednocześnie, stosownie do art. 2 pkt 1 lit. e ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich, świnie (łac. Sus scrofa) zaliczane są do zwierząt gospodarskich.
Czy w związku z powyższymi zapisami, należy uznać, że dzik (łac. Sus scrofa) został zaliczony na podstawie przepisów odrębnych do zwierząt gospodarskich?
Odpowiedź:
Dzik i świnia domowa zaliczane są do tego samego gatunku. Jednakże dzik zwierzęciem gospodarskim nie jest. Zgodnie z art. 51 ust. 1 pkt 3, pr. łow. przetrzymywanie zwierzyny łownej bez odpowiedniego zezwolenia jest zabronione i stanowi czyn o znamionach wykroczenia zagrożony karą grzywny do 5 000 zł.
Uzasadnienie:
Dzik nie jest zwierzęciem gospodarskim. Jest to zwierzę łowne wskazane § 1 ust. 1 pkt 1 lit. f r.l.g.z.ł. zaliczane do zwierzyny grubej Żaden z przepisów odrębnych nie czyni z niego zwierzęcia gospodarskiego. Jak słusznie zauważono, w art. 16 ust. 1 pr. łow., zabrania się chowu i hodowli zamkniętej zwierząt łownych, z wyjątkiem bażanta oraz zwierząt uznanych za zwierzęta gospodarskie na podstawie odrębnych przepisów. Żaden z przepisów odrębnych nie czyni z niego zwierzęcia gospodarskiego. Fakt, iż został on zaliczony do gatunku świniowatych (Suidae) nie czyni z niego zwierzęcia gospodarskiego, mimo że jego łacińska nazwa - Sus strofa– jest identyczna jak w przypadku świń zaliczonych do zwierząt gospodarskich, co sugeruje łacińska nazwa świni domowej.
Świnia domowa jest udomowioną formą dzika. Jej naukowa nazwa to Sus scrofa f. domestica, gdzie "f." jest skrótem od słowa "forma", opisywana często pod nazwą Sus domestica, choć nie jest odrębnym gatunkiem.
Minister właściwy do spraw środowiska może wydać zgodę na chów i hodowlę zamkniętą zwierząt łownych nie będących zwierzętami gospodarskimi do celów badań naukowych, dydaktyki, zasiedleń lub eksportu zwierzyny żywej. Należy jednak zauważyć, że zgoda na hodowlę zwierząt dzikich nie dotyczy osób fizycznych, które chciałaby np. hodować dziki. Dziki mogą być hodowane w ogrodach zoologicznych, ale nie wolno ich przetrzymywać w tzw. mini ogrodach zoologicznych w gospodarstwach agroturystycznych.
Natomiast osoba, która wejdzie w posiadanie zwierzęcia wymagającego opieki powinna bezzwłocznie złożyć do starosty wniosek o czasowe jego przetrzymywanie. Do wniosku powinna dołączyć zaświadczenie lekarza weterynarii o stanie zdrowia zwierzyny. Oznacza to, że w momencie znalezienia, np. młodego dzika, tzw. pasiaka, należy skontaktować się z lekarzem weterynarii w celu oceny jego stanu zdrowia, choćby po to, aby wykluczyć chorobę zakaźną (lub inną, której nie da się wyleczyć w gospodarstwie).
Dzik nie jest zwierzęciem gospodarskim
Dzik i świnia domowa zaliczane są do tego samego gatunku. Jednakże dzik zwierzęciem gospodarskim nie jest. Zgodnie z art. 51 ust. 1 pkt 3, pr. łow. przetrzymywanie zwierzyny łownej bez odpowiedniego zezwolenia jest zabronione i stanowi czyn o znamionach wykroczenia zagrożony karą grzywny do 5 000 zł.
