Koszty mediów

Koszty działalności prowadzonej w lokalu mieszkalnym służącym również celom prywatnym można zaliczyć proporcjonalnie do zajmowanej powierzchni użytkowej.

Załóżmy, że podatnik przeznaczył na prowadzenie działalności gospodarczej pokój o powierzchni 19 m2. Powierzchnia całego mieszkania wynosi 64 m2. Wskaźnik wyniesie więc: (19 m2 × 100) : 64 m2 = 29,69%.

W związku z tym, jeśli wartość wydatków za media wyniosła przykładowo 460 zł, kosztem uzyskania przychodów będą wydatki w wysokości 136,57 zł (460 zł × 29,69%).
Warto też przypomnieć, że w podatkowej księdze przychodów i rozchodów księgowania tych wydatków dokonuje się na podstawie dowodu wewnętrznego. Przy czym, podstawą sporządzenia tego dowodu powinien być dokument – najczęściej faktura – obejmujący całość opłat. Dokument ten należy dołączyć do dowodu wewnętrznego.
W tym miejscu należy podkreślić, że to podatnik określa część kosztów związanych z mediami, które służą działalności gospodarczej. Powinien jednak umieć udowodnić, że akurat taka, a nie inna część tych kosztów związana jest z działalnością gospodarczą. Stanowisko takie zajmują też organy podatkowe. Jak czytamy w jednym z pism:
„Przepisy podatkowe nie ustalają generalnie zasad rozliczania mediów wspólnych takich, jak energia elektryczna, c.o. oraz fundusz remontowy i opłaty administracyjne, gdy lokal mieszkalny w części jest wykorzystywany do działalności gospodarczej. Tak więc na podatniku spoczywa ciężar rzetelnego rozdziału wydatków przypadających na działalność gospodarczą oraz wykazania istnienia związku (...) tych wydatków z przychodem. Reasumując powyższe, jeśli zatem wydatki związane z eksploatacją lokalu w części przypadającej na działalność gospodarczą, zdaniem Podatniczki stanowią taki udział kwoty obejmującej całość opłat eksploatacyjnych za ten lokal, to stanowisko zawarte we wniosku należy uznać za prawidłowe"
- postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego Naczelnika Urzędu Skarbowego w Tomaszowie Lubelskim z dnia 26 czerwca 2007 r., PD/415-11/2007.
Natomiast w innym piśmie stwierdzono:
„do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wydatki ponoszone na lokal mieszkalny, ale tylko w takiej części, w jakiej dotyczą one prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem koszty działalności prowadzonej w lokalu mieszkalnym, służącym również celom prywatnym można zaliczyć proporcjonalnie do zajmowanej powierzchni użytkowej. (...)
W tym miejscu należy zaznaczyć, że aneks kuchenny (będący częścią pokoju używanego do przyjmowania klientów) służy przede wszystkim realizacji funkcji mieszkalnej lokalu, a co za tym idzie jego powierzchnia, a także opłaty z tytułu eksploatacji urządzeń znajdujących się w aneksie kuchennym (np. energia elektryczna) - nie są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą"
- postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 19 lipca 2007 r., DZ/415-20/07.
Kolejną kwestią są wydatki o charakterze abonamentowym. W tym przypadku wydatki takie zasadniczo nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w działalności gospodarczej.
Chcąc prawidłowo obliczyć koszty zużytych mediów (np. energii) na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, należy ogólną kwotę faktury pomniejszyć o opłaty stałe (abonamentowe), a otrzymaną kwotę pomnożyć przez współczynnik określający powierzchnię mieszkania wykorzystywaną w tej działalności. Stanowisko takie potwierdzają organy podatkowe (patrz np.: postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego Naczelnika Urzędu Skarbowego w Płocku z dnia 29 czerwca 2007 r., 1419/UDD-415-64/07/AZ).
Koszty używania telefonu
 
Posiadany w mieszkaniu telefon stacjonarny również bywa używany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Telefon taki nie jest wykorzystywany wyłącznie w prowadzonej działalności, w związku z tym opłaty za rozmowy mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tylko w takiej wysokości, która dotyczy rozmów związanych z tą działalnością.
Podstawę dokonania zapisów w księdze podatkowej będzie dowód wewnętrzny wraz z fakturą za telefon i szczegółowym wyodrębnieniem z niej – na podstawie bilingów – części wydatków przypadających na działalność gospodarczą.
Natomiast abonament telefoniczny, będący stałą opłatą za możliwość korzystania z telefonu, stanowi w całości koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej tylko wówczas, gdy telefon stacjonarny zarejestrowany jest na przedsiębiorcę i wykorzystywany wyłącznie do rozmów prowadzonych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W przypadku gdy abonament telefoniczny dotyczy telefonu prywatnego, wówczas zapłata abonamentu nie stanowi kosztu uzyskania przychodu.
W odniesieniu do kosztów użytkowania telefonu komórkowego (abonament, koszty rozmów), warunkiem bezwzględnym zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów jest zarejestrowanie telefonu na przedsiębiorcę i wykorzystywanie go wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej. Dopiero wówczas wydatek ten może stanowić koszt uzyskania w pełnej wysokości (patrz: postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego Naczelnika Pierwszy Urząd Skarbowy w Poznaniu z dnia 21 września 2007 r., PD-2/415-149/07).
Pozostałe wydatki eksploatacyjne
Do innych wydatków związanych z eksploatacją mieszkania, w którym jest prowadzona działalność gospodarcza, możemy zaliczyć m.in. środki do czyszczenia i konserwacji. Podobnie, jak w pozostałych przypadkach będą one stanowiły koszty uzyskania przychodów w części wykorzystywanej dla celów działalności gospodarczej.
Warto też dodać, że wystąpi tu również kwestia podatku od nieruchomości. Należy bowiem pamiętać, że do budynków lub ich części związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej stosuje się podwyższone stawki podatku od nieruchomości.