Budynek jest rzadkim przykładem dobrze zachowanego drewnianego domu letniskowego z końca XIX w. Ten typ budownictwa należy do zanikających obecnie zabytków architektury drewnianej Mazowsza. Bogata dekoracja snycerska jest syntezą różnych stylów artystycznych, nawiązujących do wpływów architektury szwajcarskiej i rosyjskiej, połączonej z elementami tradycyjnego budownictwa mazowieckiego. Tym samym stanowi przykład przyswojenia przez miejscowe rzemiosło, popularnych w końcu XIX wieku trendów architektonicznych. Przedmiotowa nieruchomość wpisuje się w nurt budownictwa określanego jako „świdermajer”, który rozwinął się wyłącznie na terenie Mazowsza w kierunku południowo-wschodnim od Warszawy. Jego specyfika polega na połączeniu lekkiej formy mazowieckiego „drewniaka” z bogatą ornamentyką rosyjskich daczy i architekturą alpejskich schronisk.