Wójt gminy ustalił spółce warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji w postaci farmy wiatrowej.
Właścicielom działek bezpośrednio graniczącym z terenem inwestycji, doręczono korespondencję dotyczącą sprawy, w formie obwieszczenia.
Właściciele działek zaskarżyli decyzję do sądu. Ich zdaniem wójt nie mógł zastosować w stosunku do nich procedury obwieszczenia.
WSA uznał skargę za zasadną.
Sąd przypomniał, iż o wszczęciu postępowania w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz postanowieniach i decyzji kończącej postępowanie strony zawiadamia się w drodze obwieszczenia, a także w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości.
Natomiast inwestora oraz właścicieli i użytkowników wieczystych nieruchomości, na których będą lokalizowane inwestycje celu publicznego, zawiadamia się na piśmie.
W rozpatrywanej sprawie organy zastosowały obwieszczenie jako formę doręczenia.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
Sąd podkreślił, iż obwieszczenie jako jeden ze sposobów doręczania, jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy zezwala na to stosowny przepis.
Tymczasem powołany art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r. poz. 199 ze zm.) odnosi się tylko i wyłącznie do decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.
Nie może być wykorzystywany w przypadku wydawania przez organ decyzji o warunkach zabudowy, bowiem dotyczące się jej przepisy ani nie odsyłają w tym zakresie do tego przepisu ani też same nie dopuszczają takiej możliwości – wyjaśnił sąd.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Rzeszowie z 28 czerwca 2016 r., sygn. akt II SA/Rz 1553/15, nieprawomocny
