Pytanie
Czy w decyzji o warunkach zabudowy lub w planie miejscowym można kształtować ład przestrzenny i harmonizację zabudowy z pominięciem ograniczeń zawartych w r.w.t., tj. z pominięciem przepisów wykonawczych wydanych do innej ustawy?
(Pytanie związane jest z odpowiedzią Pana Jakuba Mazurkiewicza z dnia 19 stycznia 2012 r., 200035)
Odpowiedź
odpowiedzi udzielono: 25 stycznia 2012 r.
W odpowiedzi z dnia 19 stycznia 2012 r. mowa jest o § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.) – dalej r.w.t. Zgodnie z tym przepisem sytuowanie budynku w przypadku, o którym mowa w § 12 ust. 1 pkt 2 r.w.t. – tj. w przypadku budynku zwróconego ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych w stronę granicy sąsiedniej działki budowlanej, dopuszcza się w odległości 1,5 m od granicy lub bezpośrednio przy tej granicy, jeżeli wynika to z ustaleń planu miejscowego albo decyzji o warunkach zabudowy. Proszę zwrócić uwagę, że przepis ten nie przewiduje możliwości kształtowania przepisów techniczno – budowlanych przez decyzję administracyjną, względnie akt prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), lecz sankcjonuje możliwość alternatywnego określenia usytuowania budynku w dwóch wariantach (w ostrej granicy albo w odległości 1,5 m) w przypadku zabudowy jednorodzinnej. Takie rozwiązanie pozostawia oczywiście pewien "luz decyzyjny" po stronie organu wydającego decyzję o warunkach zabudowy albo uchwalającego plan miejscowy, jednak nie powinno być w żadnej mierze traktowane jako niezgodność z przepisami prawa (rozporządzeniem). Podstawowym argumentem będzie tutaj chociażby fakt, że uznaniowość organu wynika wprost z przepisów rozporządzenia, a zatem nie można mówić tutaj o bezprawności, czy sprzeczności tego przepisu o charakterze lex specialis z innymi przepisami w jakimkolwiek zakresie.
Jakub Mazurkiewicz