Pytanie
Jeden z pracowników zwrócił się do pracodawcy z prośbą o rozważenie możliwości zmiany dotychczasowego stosunku pracy (umowa o pracę, pełny etat) na samozatrudnienie, czyli nawiązanie współpracy z nim jako jednoosobową firmą (działalność gospodarcza), którą założyłby po rozwiązaniu umowy o pracę. Pracownik ten jest u pracodawcy zatrudniony od kilku lat w biurze stacjonarnie w stałych godzinach w budynku pracodawcy i charakter pracy nie mógłby ulec zmianie, bo innej pracy nie jest w stanie temu pracownikowi zaproponować (np. jako akwizytor itp.). Pracownik prośbę uzasadnia trudną sytuacją rodzinną, w tym finansową (pętla kredytowa). Pracodawca odmówił, stojąc na stanowisku, że obecne przepisy prawa jednoznacznie nakazują przy takim charakterze pracy zatrudnienie na umowę o pracę (stałe godziny, nadzór, brak ryzyka). Pracownik jest rozczarowany i twierdzi.
Czy pracodawca ma rację, że nie ma podstaw prawnych, aby zatrudniać tego pracownika na podstawie innej umowy niż umowa o pracę?
Takie postępowanie byłoby zdaniem pracodawcy naruszeniem prawa.
Jakie są podstawy prawne potwierdzające taką tezę?
Czy pracownik w takiej sytuacji może być w ogóle - zgodnie z prawem - zatrudniany lub świadczyć pracę/usługi w inny sposób niż umowa o pracę?