Odpowiedź:
Zgodnie z art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290) budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym jest m.in. budynek w zabudowie bliźniaczej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku. Z punktu widzenia powyższej definicji, budynek w zabudowie bliźniaczej jest budynkiem jednorodzinnym. Co ważne, plan miejscowy nie musi powtarzać dokładnie definicji prawa budowlanego, by definicja ta obowiązywała. Zatem pomimo wskazania w postanowieniach planu na dopuszczalność zabudowy bliźniaczej, zabudowę taką należy uznać za dopuszczalną z racji tego, że jest to forma zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, przewidzianej w planie miejscowym.

Anna Kamińska, autorka współpracuje z publikacją Serwis Budowlany
Odpowiedzi udzielono 28.12.2016 r.

Serwis Budowlany
Artykuł pochodzi z programu Serwis Budowlany
Już dziś wypróbuj funkcjonalności programu. Analizy, komentarze, akty prawne z interpretacjami