Czy można przekazywać do unieszkodliwienia odpady niebezpieczne firmie znajdującej się w innym województwie niż to, w którym zostały wytworzone?
Zasada bliskości wyrażona w art. 9 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 185, poz. 1243 z późn. zm.) – dalej u.o. nakazuje poddawanie odpadów w pierwszej kolejności procesom odzysku lub unieszkodliwiania w miejscu ich powstawania, a dopiero w sytuacji, gdy nie mogą być poddane odzyskowi lub unieszkodliwione w miejscu ich powstawania, odpady powinny być, uwzględniając najlepszą dostępną technikę lub technologię, przekazywane do najbliżej położonych miejsc, w których mogą być poddane odzyskowi lub unieszkodliwione. Przepis ten nie zabrania zatem wprost przekazywania odpadów niebezpiecznych do unieszkodliwiania w innym województwie niż to, w którym zostały one wytworzone. Należy jednak zaznaczyć, że w odniesieniu do niektórych grup odpadów, ustawodawca tego rodzaju zakazy przewidział. Co do zasady, zakazane jest poddawanie odzyskowi lub unieszkodliwianie niesegregowanych odpadów komunalnych, pozostałości z sortowania odpadów komunalnych oraz komunalnych osadów ściekowych, a także unieszkodliwianie odpadów medycznych o właściwościach zakaźnych i odpadów weterynaryjnych o właściwościach zakaźnych poza obszarem województwa, na którym zostały wytworzone. Art. 9 ust. 4 i 5 u.o., w drodze wyjątku zezwala, aby niesegregowane odpady komunalne, pozostałości z sortowania odpadów komunalnych oraz komunalne osady ściekowe były poddawane odzyskowi lub unieszkodliwianiu, a odpady medyczne o właściwościach zakaźnych i odpady weterynaryjne o właściwościach zakaźnych były poddane unieszkodliwianiu na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone, ale tylko wówczas, jeżeli odległość od miejsca wytwarzania odpadów do instalacji lub miejsca przeznaczonego do odzysku lub unieszkodliwiania jest mniejsza niż odległość do instalacji lub miejsca położonego na obszarze tego samego województwa.
Zasada bliskości wyrażona w art. 9 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 185, poz. 1243 z późn. zm.) – dalej u.o. nakazuje poddawanie odpadów w pierwszej kolejności procesom odzysku lub unieszkodliwiania w miejscu ich powstawania, a dopiero w sytuacji, gdy nie mogą być poddane odzyskowi lub unieszkodliwione w miejscu ich powstawania, odpady powinny być, uwzględniając najlepszą dostępną technikę lub technologię, przekazywane do najbliżej położonych miejsc, w których mogą być poddane odzyskowi lub unieszkodliwione. Przepis ten nie zabrania zatem wprost przekazywania odpadów niebezpiecznych do unieszkodliwiania w innym województwie niż to, w którym zostały one wytworzone. Należy jednak zaznaczyć, że w odniesieniu do niektórych grup odpadów, ustawodawca tego rodzaju zakazy przewidział. Co do zasady, zakazane jest poddawanie odzyskowi lub unieszkodliwianie niesegregowanych odpadów komunalnych, pozostałości z sortowania odpadów komunalnych oraz komunalnych osadów ściekowych, a także unieszkodliwianie odpadów medycznych o właściwościach zakaźnych i odpadów weterynaryjnych o właściwościach zakaźnych poza obszarem województwa, na którym zostały wytworzone. Art. 9 ust. 4 i 5 u.o., w drodze wyjątku zezwala, aby niesegregowane odpady komunalne, pozostałości z sortowania odpadów komunalnych oraz komunalne osady ściekowe były poddawane odzyskowi lub unieszkodliwianiu, a odpady medyczne o właściwościach zakaźnych i odpady weterynaryjne o właściwościach zakaźnych były poddane unieszkodliwianiu na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone, ale tylko wówczas, jeżeli odległość od miejsca wytwarzania odpadów do instalacji lub miejsca przeznaczonego do odzysku lub unieszkodliwiania jest mniejsza niż odległość do instalacji lub miejsca położonego na obszarze tego samego województwa.