Pytanie:
Na terenie instalacji IPPC powstanie nowy emitor emitujący tylko jedno zanieczyszczenie w niewielkiej ilości, praktycznie nieco powyżej granicy wykrywalności (są to jedynie oczyszczone opary, a nie typowe spaliny, zanieczyszczenie to nie występuje dotychczas). Jest to jednak emitor zorganizowany (komin), a obliczenia rozprzestrzeniania zanieczyszczeń wykonane w raporcie OOŚ wystarczyło przeprowadzić jedynie w zakresie skróconym.
Czy organ ochrony środowiska w decyzji zmieniającej pozwolenie zintegrowane w zakresie dopuszczalnej ilościowo-jakościowej emisji do powietrza może, na wniosek prowadzącego instalację, nie narzucać obowiązku wykonywania okresowych pomiarów emisji tego zanieczyszczenia, czy tez może każda zorganizowana emisja, niezależnie od wielkości, musi być objęta pomiarami i monitoringiem?
Odpowiedź:
Nie każda zorganizowana emisja substancji do powietrza musi być objęta pomiarami i monitoringiem.
Jeżeli obowiązek pomiarów nie wynika z przepisów wykonawczych, organ wydający pozwolenie może, ale nie musi, nałożyć obowiązek wykonywania pomiarów emisji do powietrza.
Oczywiście nałożenie obowiązku pomiarów wykraczających poza ustawowe musi być w decyzji uzasadnione, np. istotnym wpływem emisji na stan czystości powietrza, możliwością przekroczeń emisji dopuszczalnej.
Obligatoryjne są natomiast wstępne pomiary wielkości emisji z instalacji, dla której określono emisje dopuszczalne.
Uzasadnienie:
Zgodnie z art. 147 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska - dalej p.o.ś., prowadzący instalację oraz użytkownik urządzenia są obowiązani do okresowych pomiarów wielkości emisji. Przepis p.o.ś. nie odnosi się do szczegółów dotyczących rodzajów instalacji, częstotliwości i zakresu pomiarów.
Wyjątek stanowić mogą art. 147 ust. 4 i art. 150 ust. 1 p.o.ś.
Rodzaje instalacji, dla których pomiary są wymagane z mocy prawa określa rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 30 października 2014 r. w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji oraz pomiarów ilości pobieranej wody.
Wymienia ono przypadki, dla których wykonywanie pomiarów jest obligatoryjne oraz obowiązkową częstotliwość pomiarów. Ma zastosowanie do wyszczególnionych w nim źródeł spalania paliw, źródeł spalania lub współspalania odpadów, źródeł gdzie wykorzystywane są lotne związki organiczne, instalacji lub urządzeń do obróbki wyrobów zawierających azbest i instalacji do produkcji dwutlenku tytanu, w przypadku stosowania reakcji sulfatyzacji lub chlorowania, dla których określone są standardy emisyjne w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie standardów emisyjnych dla niektórych rodzajów instalacji, źródeł spalania paliw oraz urządzeń spalania lub współspalania odpadów.
W przypadku, gdy instalacja nie jest wskazana w ww. rozporządzeniu, pomiary mogą być wymagane, jeżeli na prowadzącego instalację właściwy organ nałoży taki obowiązek w pozwoleniu na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza lub pozwoleniu zintegrowanym (art. 188 ust. 3 p.o.ś.) lub decyzji wydanych w oparciu o art. 150 p.o.ś.
