Pytanie
Elewacja ceglana po renowacji zachowuje swój historyczny wygląd i jest odporna na działanie czynników zewnętrznych. Ekspozycja elewacji zabytkowego budynku na warunki pogodowe przez szereg lat doprowadziła do jej częściowej degradacji, co niesie za sobą konieczność jej renowacji. W tym celu zgodnie z technologią robót należałoby oczyścić lico cegły poprzez hydropiaskowanie myjkami ciśnieniowymi i usunięcie spoin na odpowiednią głębokość które są zbiornikami "złych" soli budowlanych. W trakcie jej użytkowania i renowacji dochodzi często do złuszczenia jej lica, co powoduje zwiększenie jej nasiąkliwości. W celu zabezpieczenia jej przed szkodliwymi działaniami opadów atmosferycznych należy przeprowadzić hydrofobizację wgłębną za pomocą preparatów na bazie wody zawierających silokasany i PTFE. Hydrofobizację należy przeprowadzić po całkowitym odnowieniu elewacji wraz z wymianą spoin na nowe. Całkowicie wgłębne zabezpieczenie elewacji w ww. technologii pozwoli poprawić parametry istniejącej cegły obniżyć jej wilgotność i przywrócić jej pierwotne parametry izolacyjne, a także zabezpieczyć przed niepożądanym wpływem czynników zewnętrznych.
Czy ww. roboty można traktować jako prace termomodernizacyjne?
Czy do robót termomodernizacyjnych obiektu wpisanego do rejestru zabytków wykonanego z cegły można zaliczyć prace dotyczące renowacji ww. cegły elewacyjnej, mające na celu odtworzenie jej naturalnego wyglądu i pierwotnych parametrów?