Czy decyzję o warunkach zabudowy można traktować jako akt prawa miejscowego w myśl art. 94 Konstytucji?
Na terenie objętym wnioskiem o wydanie decyzji o WZ nie obowiązuje aktualny plan zagospodarowania przestrzennego, ponieważ stracił ważność.
Decyzja o warunkach zabudowy (względnie decyzja o warunkach zabudowy i warunkach zagospodarowania terenu), o której mowa w art. 59 i nast. ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) - dalej: u.p.z.p., nie jest aktem prawa miejscowego, lecz decyzją administracyjną w rozumieniu art. 104 § 1 k.p.a.
Zgodnie z art. 94 Konstytucji, organy samorządu terytorialnego oraz terenowe organy administracji rządowej, na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, ustanawiają akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów, przy czym zasady i tryb wydawania aktów prawa miejscowego określa ustawa. Tymczasem brak jest przepisów ustawy, które upoważniałyby organy samorządu terytorialnego/organy administracji rządowej do ustanowienia decyzji o warunkach zabudowy. Decyzja o warunkach zabudowy wydawana jest bowiem na wniosek inwestora (art. 52 ust. 1 w związku z art. 64 ust. 1 u.p.z.p.), tzn. w sprawie indywidualnej, nie jest zaś ustanawiana na podstawie upoważnienia ustawowego na danym obszarze właściwości organu administracyjnego. Aktem prawa miejscowego jest np. miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ustalany dla obszaru całej gminy (art. 14 ust. 8 u.p.z.p.).
Na potwierdzenie powyższego podaje poniżej fragmenty 2 uzasadnień z orzecznictwa sądownictwa administracyjnego:
1) Wyrok WSA w Opolu z dnia 24 marca 2009 r. (sygn. II SA/Op 51/09): "(...) Jeżeli bowiem decyzja o warunkach zabudowy jest decyzją administracyjną, wydaną po przeprowadzeniu postępowania podlegającego regułom k.p.a., w którym to postępowaniu uczestniczy na prawach strony inwestor, to nie można wykluczyć udziału w tym postępowaniu właściciela nieruchomości sąsiedniej".
2) Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 26 maja 2004 r. (sygn. I SA/Wr 968/02): "(...) Nie można przy tym pominąć skutków prawnych jakie wynikają z pozostających w obrocie prawnym decyzji administracyjnych (decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz decyzji zatwierdzającej projekt budowy i zezwalającej na budowę)".
Na terenie objętym wnioskiem o wydanie decyzji o WZ nie obowiązuje aktualny plan zagospodarowania przestrzennego, ponieważ stracił ważność.
Decyzja o warunkach zabudowy (względnie decyzja o warunkach zabudowy i warunkach zagospodarowania terenu), o której mowa w art. 59 i nast. ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) - dalej: u.p.z.p., nie jest aktem prawa miejscowego, lecz decyzją administracyjną w rozumieniu art. 104 § 1 k.p.a.
Zgodnie z art. 94 Konstytucji, organy samorządu terytorialnego oraz terenowe organy administracji rządowej, na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, ustanawiają akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów, przy czym zasady i tryb wydawania aktów prawa miejscowego określa ustawa. Tymczasem brak jest przepisów ustawy, które upoważniałyby organy samorządu terytorialnego/organy administracji rządowej do ustanowienia decyzji o warunkach zabudowy. Decyzja o warunkach zabudowy wydawana jest bowiem na wniosek inwestora (art. 52 ust. 1 w związku z art. 64 ust. 1 u.p.z.p.), tzn. w sprawie indywidualnej, nie jest zaś ustanawiana na podstawie upoważnienia ustawowego na danym obszarze właściwości organu administracyjnego. Aktem prawa miejscowego jest np. miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ustalany dla obszaru całej gminy (art. 14 ust. 8 u.p.z.p.).
Na potwierdzenie powyższego podaje poniżej fragmenty 2 uzasadnień z orzecznictwa sądownictwa administracyjnego:
1) Wyrok WSA w Opolu z dnia 24 marca 2009 r. (sygn. II SA/Op 51/09): "(...) Jeżeli bowiem decyzja o warunkach zabudowy jest decyzją administracyjną, wydaną po przeprowadzeniu postępowania podlegającego regułom k.p.a., w którym to postępowaniu uczestniczy na prawach strony inwestor, to nie można wykluczyć udziału w tym postępowaniu właściciela nieruchomości sąsiedniej".
2) Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 26 maja 2004 r. (sygn. I SA/Wr 968/02): "(...) Nie można przy tym pominąć skutków prawnych jakie wynikają z pozostających w obrocie prawnym decyzji administracyjnych (decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz decyzji zatwierdzającej projekt budowy i zezwalającej na budowę)".