Odpowiedź:
Budowa ogrodzenia na działce, która wyznacza granice ochrony konserwatorskiej nie wymaga uzgodnienia z wojewódzkim konserwatorem zabytków.

Uzasadnienie:
W myśl art. 29 ust. 1 pkt 23 prawa budowlanego – dalej pr. bud., pozwolenia na budowę nie wymaga budowa ogrodzeń. Z kolei, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 3 pr. bud. zgłoszenia właściwemu organowi wymaga budowa ogrodzeń od strony dróg, ulic, placów, torów kolejowych i innych miejsc publicznych oraz ogrodzeń o wysokości powyżej 2,20 m.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami – dalej u.o.z.o.z., w studium i miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ustala się, w zależności od potrzeb, strefy ochrony konserwatorskiej obejmujące obszary, na których obowiązują określone ustaleniami planu ograniczenia, zakazy i nakazy, mające na celu ochronę znajdujących się na tym obszarze zabytków. Samo objęcie ochroną konserwatorską jakiejś przestrzeni w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nie sprawia, że nieruchomości gruntowe czy budynkowe stają się przez to zabytkiem.
Tym samym na prowadzenie robót budowlanych w takim obszarze nie wymaga się zezwolenia konserwatora zabytków, o którym mowa w art. 36 u.o.z.o.z, jeżeli nie jest to jednocześnie obszar wpisany do rejestru zabytków. Przepis art. 36 ust. 1 ustawy u.o.z.o.z. określa w sposób enumeratywny wszystkie przypadki, dla których wymagane jest uzyskanie pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków, co też oznacza, że tylko w sytuacjach tam określonych, występuje obowiązek uzyskania takiego pozwolenia (obowiązek uzyskania pozwolenia dotyczy m.in. prowadzenia robót budowlanych przy zabytku wpisanym do rejestru oraz w otoczeniu zabytku).

Tak więc, budowa ogrodzenia na działce, która wyznacza granice ochrony konserwatorskiej nie wymaga uzgodnienia z wojewódzkim konserwatorem zabytków.