Tryb przedstawiania wniosków lokalizacyjnych oraz zasady rachunku efektywności ekonomicznej lokalizacji inwestycji.

ZARZĄDZENIE

PRZEWODNICZĄCEGO KOMISJI PLANOWANIA PRZY RADZIE MINISTRÓW

z dnia 28 października 1971 r.

w sprawie trybu przedstawiania wniosków lokalizacyjnych oraz zasad rachunku efektywności ekonomicznej lokalizacji inwestycji.

Na podstawie § 7 ust. 3 i § 19 uchwały nr 109 Rady Ministrów z dnia 29 maja 1971 r. w sprawie lokalizacji inwestycji (Monitor Polski Nr 31, poz. 198) zarządza się, co następuje:

§ 1. Lokalizacja inwestycji, jako podstawowy czynnik racjonalnego rozmieszczenia sił wytwórczych i urządzeń usługowych, powinna zapewniać inwestycjom optymalnie korzystne warunki realizacji i eksploatacji i uwzględniać ochronę środowiska.

§  2.

1. Lokalizacja inwestycji, których wymagania mogą być spełnione na różnych terenach (w różnych miejscowościach o względnie równorzędnych wielkościach i walorach), powinna być rozpatrywana w ujęciu wariantowym. W tym celu inwestor przed przedłożeniem wniosku o ustalenie lokalizacji inwestycji występuje do właściwego organu powołanego do ustalania lokalizacji inwestycji o udzielenie wytycznych lokalizacyjnych, polegających na określeniu miejscowości, które inwestor powinien uwzględnić jako warianty przy opracowywaniu wniosku lokalizacyjnego.

2. Dla uzyskania wytycznych lokalizacyjnych inwestor powinien przedstawić ogólną charakterystykę inwestycji (między innymi program produkcji, orientacyjny koszt inwestycji, lata realizacji) oraz dane dotyczące:

1) zatrudnienia (liczba zatrudnionych, w tym kobiet, kwalifikacje),

2) zapotrzebowania na energię elektryczną, cieplną oraz gaz,

3) ilości wody, ilości i składu odprowadzanych ścieków oraz koniecznego stopnia ich oczyszczania, wynikającego z aktualnego i perspektywicznego sposobu wykorzystania wód odbiornika ścieków,

4) warunków komunikacyjnych (wielkość przewozów, potrzeba budowy bocznicy kolejowej itp.),

5) wielkości terenu potrzebnego do realizacji inwestycji,

6) powiązania z rejonami surowcowymi i rejonami zbytu,

7) stopnia szkodliwości i uciążliwości zakładu dla naturalnego środowiska człowieka, a zwłaszcza dla rolnictwa, terenów leśnych i zasobów wodnych, rodzaju i ilości zanieczyszczeń wydalanych do atmosfery oraz metod i sposobów ich likwidacji wraz z określeniem wielkości strefy ochronnej.

Inwestor powinien przedstawić także inne niezbędne materiały wynikające ze specyfiki inwestycji oraz materiały uwzględniające dane z programu rozwoju branży i rozmieszczenia istniejących podobnych zakładów na terenie kraju lub regionu.

3. Wytyczne lokalizacyjne powinny być ustalone na podstawie zasad polityki lokalizacyjnej, określonej w uchwale nr 109 Rady Ministrów z dnia 29 maja 1971 r. w sprawie lokalizacji inwestycji (Monitor Polski Nr 31, poz. 198), zwanej dalej "uchwałą nr 109/71", oraz powinny zawierać w miarę możliwości informacje o warunkach realizacji inwestycji towarzyszących i wspólnych.

4. Udzielenie wytycznych lokalizacyjnych powinno nastąpić najpóźniej w ciągu 14 dni od daty wystąpienia inwestora.

§  3.

1. Po otrzymaniu wytycznych lokalizacyjnych (wskazaniu wariantów lokalizacyjnych), a przed przystąpieniem do opracowania wniosku lokalizacyjnego, inwestor zobowiązany jest zwrócić się do wydziałów budownictwa, urbanistyki i architektury prezydiów właściwych rad narodowych o niezbędne dla każdego wariantu informacje o terenie w danej jednostce osadniczej, na którym inwestycja może być realizowana, w trybie ustalonym przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych.

2. W razie uzyskania informacji o dwóch lub kilku terenach w tej samej miejscowości inwestor dokonuje wstępnej oceny ich przydatności i we wniosku lokalizacyjnym przedstawia analizę zamierzonej realizacji i eksploatacji inwestycji na terenie, który uznał za najbardziej odpowiedni.

§  4.

1. W toku przygotowywania wniosku o ustalenie lokalizacji inwestycji inwestor jest obowiązany uzyskać opinię lokalizacyjno-koordynacyjną:

1) wojewódzkiej komisji planowania gospodarczego właściwej dla rozpatrywanego wariantu lokalizacyjnego - co do inwestycji, której lokalizację ustala Komisja Planowania przy Radzie Ministrów,

2) powiatowej komisji planowania gospodarczego właściwej dla rozpatrywanego wariantu lokalizacyjnego - co do inwestycji, której lokalizację ustalają wojewódzkie komisje planowania gospodarczego.

2. W odniesieniu do inwestycji, których lokalizację ustalają powiatowe komisje planowania gospodarczego, wskazane jest jednoczesne udzielenie inwestorowi wytycznych lokalizacyjnych i opinii lokalizacyjno-koordynacyjnej.

3. Opinie, o których mowa w ust. 1 i 2, powinny być opracowane zgodnie z przepisami uchwały nr 109/71 oraz uchwały nr 118 Rady Ministrów z dnia 4 lipca 1969 r. w sprawie terenowej koordynacji inwestycji oraz realizacji inwestycji towarzyszących i wspólnych (Monitor Polski z 1969 r. Nr 31, poz. 227 i z 1971 r. Nr 31, poz. 198), zwanej dalej "uchwałą nr 118/69".

4. Inwestor jest zobowiązany do uwzględnienia w analizie ekonomicznej, opracowywanej dla każdego wariantu lokalizacyjnego, zaleceń koordynacyjnych zawartych w opiniach organów wymienionych w ust. 1.

§ 5. Wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji przemysłowych powinien zawierać:

1) charakterystykę inwestycji, określającą:

a) asortymentowy program produkcji wynikający z wieloletniego bilansu danej branży,

b) zakres rzeczowy i orientacyjny koszt ogólny inwestycji, w tym udział robót budowlano-montażowych oraz etapy realizacji inwestycji,

c) ilość i rodzaj podstawowych surowców, półfabrykatów i materiałów oraz źródła i kierunki zaopatrzenia,

d) rozmiary i kierunki kooperacji,

e) obszary zbytu gotowych wyrobów,

f) liczbę zatrudnionych, w tym kobiet, i źródła pokrycia potrzeb w tym zakresie oraz wymagane kwalifikacje siły roboczej; proponowana wielkość zatrudnienia powinna być uzasadniona mobilizującymi wskaźnikami wydajności pracy i optymalnie określonym wskaźnikiem zmianowości pracy,

g) wielkość terenu potrzebnego pod budowę zakładu oraz inwestycji towarzyszących i wspólnych realizowanych na tym terenie, a także dane o warunkach fizjograficznych i geologiczno-inżynierskich; w razie eksploatacji kopalin należy określić sposób przyszłego zagospodarowania wyeksploatowanych terenów,

h) zapotrzebowanie na energię elektryczną, cieplną i gaz, z podaniem źródeł zaopatrzenia,

i) ilość i jakość wody oraz sposób jej uzyskania,

j) ilość i przybliżony skład odprowadzanych ścieków oraz wymagany sposób ich oczyszczania i odprowadzania, z podaniem ich wpływu na odbiornik ścieków,

k) przewidywany stopień szkodliwości i uciążliwości zakładu dla środowiska człowieka, a zwłaszcza dla zasobów wodnych oraz terenów rolniczych i leśnych,

l) jakość i ilość wydalanych zanieczyszczeń do atmosfery oraz metody, sposoby i urządzenia do ich likwidacji, a także określenie wielkości strefy ochronnej,

m) warunki obsługi komunikacyjnej i transportowej zakładu,

n) obowiązki w zakresie realizacji inwestycji towarzyszących i wspólnych, wynikające z opinii, o której mowa w § 4,

2) analizę proponowanej lokalizacji na tle rozmieszczenia istniejących zakładów danej branży i wykorzystania ich zdolności produkcyjnej (w tym także zmianowości pracy),

3) inne dane i materiały uzasadniające wniosek lokalizacyjny, wynikające ze specyfiki inwestycji.

§ 6. Wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji nieprzemysłowych powinien zawierać:

1) charakterystykę inwestycji określającą program produkcji i usług, orientacyjną wielkość koniecznych nakładów na realizację inwestycji z uwzględnieniem podziału na etapy, wielkość zatrudnienia oraz wymagane kwalifikacje siły roboczej, rejony zaopatrzenia i usług,

2) rozmieszczenie inwestycji tego typu w kraju, województwie lub w powiecie,

3) wielkość terenu potrzebnego do realizacji inwestycji oraz szczególne wymagania w tym zakresie,

4) ilość i sposób zaopatrzenia w wodę, ilość i skład ścieków oraz wymagany sposób ich oczyszczania i odprowadzania,

5) warunki obsługi komunikacyjnej i transportowej,

6) obowiązki stron w zakresie realizacji inwestycji towarzyszących i wspólnych, zgodnie z opinią, o której mowa w § 4,

7) inne dane i materiały uzasadniające wniosek lokalizacyjny, wynikające ze specyfiki danej inwestycji.

§ 7. Przy opracowywaniu wniosku lokalizacyjnego inwestor jest zobowiązany do dokonania z właściwymi organami państwowego nadzoru i innymi właściwymi instytucjami niezbędnych uzgodnień, dotyczących czynników wpływających na możliwość i warunki realizacji inwestycji w analizowanych wariantach lokalizacyjnych, przy czym należy dążyć, aby uzgodnienia te były dokonywane z organami, z którymi będą uzgadniane założenia techniczno-ekonomiczne lokalizowanej inwestycji.

§ 8. Wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji powinien być złożony przez inwestora najpóźniej w terminie 6 miesięcy od dnia uzyskania informacji o terenie. W razie złożenia wniosku lokalizacyjnego w terminie późniejszym inwestor obowiązany jest dołączyć do niego potwierdzenie organów wymienionych w § 3 ust. 1, że udzielona informacja o terenie, uwzględniona w materiałach analitycznych wniosku lokalizacyjnego, nie ulega zmianie i jest nadal aktualna.

§  9.

1. Wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji powinien być poparty ekonomiczną analizą wariantów lokalizacji, umożliwiającą ich pełną porównywalność, oraz szczegółowym umotywowaniem uznania jednego z badanych wariantów za optymalny.

2. Zasady opracowania porównawczego rachunku efektywności ekonomicznej wariantów lokalizacji inwestycji określa instrukcja stanowiąca załącznik nr 1 do zarządzenia.

§ 10. W wypadkach uzasadnionych charakterem inwestycji inwestor może przedłożyć wniosek lokalizacyjny bez opracowywania porównawczego rachunku efektywności ekonomicznej wariantów lokalizacyjnych, wymaga to jednak zgody właściwego organu powołanego do ustalania lokalizacji inwestycji.

§ 11. Organy powołane do ustalania lokalizacji inwestycji mogą żądać dodatkowych danych, uzupełniających wniosek lokalizacyjny, wynikających ze specyfiki inwestycji bądź ze szczególnych warunków terenowych, lub też zwolnić inwestora od przedstawienia niektórych danych wymienionych w §§ 5-9.

§  12.

1. Na podstawie przedstawionego wniosku lokalizacyjnego oraz dokonanych uzgodnień właściwe organy powołane do ustalania lokalizacji inwestycji wydają decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do zarządzenia.

2. W uzasadnionych wypadkach decyzja powinna zobowiązywać inwestora do zastosowania urządzeń zabezpieczających naturalne środowisko człowieka przed przewidywanym zagrożeniem w wyniku szkodliwego i uciążliwego wpływu inwestycji na otoczenie.

3. Do decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji dołącza się w zależności od stopnia dokonanych uzgodnień:

1) postanowienia koordynacyjne w zakresie inwestycji towarzyszących i wspólnych, stanowiące integralną część decyzji, lub

2) postanowienia koordynacyjne w zakresie inwestycji towarzyszących i wspólnych, które należy ostatecznie uzgodnić z właściwym organem do spraw terenowej koordynacji inwestycji w trybie uchwały nr 118/69.

4. Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji powinna być podjęta w ciągu 30 dni od przedstawienia przez inwestora kompletnego wniosku lokalizacyjnego wraz z niezbędnymi opiniami i uzgodnieniami.

§  13.

1. Przy podejmowaniu decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w pasie granicznym należy uwzględnić odpowiednie porozumienie międzynarodowe dotyczące zagospodarowania terenów przygranicznych.

2. Przy ustalaniu lokalizacji inwestycji na pograniczu województw lub powiatów właściwe terenowo organy powołane do ustalania lokalizacji inwestycji powinny w zależności od wielkości inwestycji i zasięgu jej oddziaływania (np. w zakresie bazy surowcowej, siły roboczej, stref uciążliwości inwestycji) uzgodnić między sobą w trybie roboczym podstawowe zagadnienia dotyczące decyzji.

§ 14. Przed podjęciem decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji:

1) Komisja Planowania przy Radzie Ministrów zasięga opinii:

a) właściwego prezydium wojewódzkiej rady narodowej,

b) Komitetu Pracy i Płac,

c) innych instytucji w zależności od charakteru i specyfiki danej inwestycji,

2) wojewódzkie i powiatowe komisje planowania gospodarczego zasięgają opinii wydziałów zatrudnienia i w miarę potrzeby innych wydziałów prezydiów rad narodowych oraz innych instytucji, w zależności od charakteru i specyfiki inwestycji.

§  15.

1. Decyzję w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji przekazuje:

1) Komisja Planowania przy Radzie Ministrów:

a) wnioskodawcy,

b) właściwej wojewódzkiej komisji planowania gospodarczego,

c) właściwemu wojewódzkiemu wydziałowi budownictwa, urbanistyki i architektury,

d) właściwemu zjednoczeniu,

e) inwestorowi, jeżeli decyzja dotyczy rozbudowy istniejącego zakładu,

f) Komitetowi Pracy i Płac,

2) wojewódzka komisja planowania gospodarczego:

a) wnioskodawcy,

b) Komisji Planowania przy Radzie Ministrów,

c) właściwej powiatowej komisji planowania gospodarczego,

d) wojewódzkiemu i właściwemu powiatowemu wydziałowi budownictwa, urbanistyki i architektury,

e) wydziałowi zatrudnienia prezydium wojewódzkiej rady narodowej,

f) właściwemu zjednoczeniu wiodącemu,

g) inwestorowi, jeżeli decyzja dotyczy rozbudowy istniejącego zakładu,

3) powiatowa komisja planowania gospodarczego:

a) wnioskodawcy,

b) wojewódzkiej komisji planowania gospodarczego,

c) powiatowemu wydziałowi budownictwa, urbanistyki i architektury.

2. W zależności od wielkości inwestycji i jej znaczenia oraz wpływu na region właściwe organy powołane do ustalania lokalizacji inwestycji są obowiązane do powiadomienia o podjętej decyzji zainteresowanych sąsiednich organów powołanych do ustalania lokalizacji inwestycji.

3. Organ ustalający lokalizację danej inwestycji zobowiązany jest informować o podjętej decyzji właściwe terenowo organy powołane do ustalania lokalizacji inwestycji, które przedłożyły opinie lokalizacyjno-koordynacyjne dla wariantów lokalizacji nie uwzględnionych w decyzji.

§ 16. Odwołania od decyzji lokalizacyjnych podjętych przez wojewódzkie komisje planowania gospodarczego rozpatruje Komisja Planowania przy Radzie Ministrów, odwołania zaś od decyzji lokalizacyjnych podjętych przez powiatowe komisje planowania gospodarczego rozpatrują wojewódzkie komisje planowania gospodarczego. Odwołanie wnosi się w terminie 14 dni od otrzymania decyzji.

§  17.

1. Jeżeli inwestor rezygnuje z realizacji inwestycji przed upływem terminu ważności decyzji lokalizacyjnej, jest obowiązany powiadomić o tym organ, który podjął decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji, oraz instytucje, które otrzymały decyzję do wiadomości.

2. Jeżeli decyzja o ustaleniu lokalizacji danej inwestycji utraciła swą aktualność, inwestor występujący z wnioskiem o przedłużenie jej ważności zobowiązany jest do uaktualnienia postanowień koordynacyjnych.

§ 18. Ministrowie mogą w uzasadnionych wypadkach dostosować metody opracowywania zasad rachunku efektywności ekonomicznej lokalizacji inwestycji do specyfiki inwestycji resortowych.

§ 19. Traci moc zarządzenie Przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów z dnia 21 listopada 1962 r. w sprawie lokalizacji ogólnej inwestycji budowlanych (Monitor Polski z 1962 r. Nr 82, poz. 387 i z 1965 r. Nr 5, poz. 14).

§ 20. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK Nr 1

ZASADY RACHUNKU EFEKTYWNOŚCI EKONOMICZNEJ LOKALIZACJI INWESTYCJI

I.

Ogólne zasady analizy

1. Analiza efektywności ekonomicznej lokalizacji inwestycji powinna być przeprowadzana w formie:

1) rachunkowej,

2) opisowej.

2. Analiza efektywności ekonomicznej lokalizacji inwestycji obejmuje:

1) porównanie wariantów lokalizacji inwestycji, których wymagania lokalizacyjne mogą być spełnione na różnych terenach (w różnych miejscowościach),

2) wybór wariantu najkorzystniejszego w podstawie:

a) wielkości nakładów (kosztów realizacji inwestycji i kosztów eksploatacji),

b) przesłanek o charakterze społecznym i politycznym.

3. W toku analizy nakładów związanych z daną inwestycją należy wyodrębniać:

1) koszty stałe, występujące bez względu na lokalizację,

2) koszty zmienne, wywołane przez warunki techniczne i ekonomiczne inwestycji, występujące w wybranych wariantach lokalizacyjnych.

4. W analizie opisowej należy między innymi omówić:

1) charakterystykę czynników wymienionych w części II załącznika,

2) przesłanki o charakterze społecznym i politycznym, których nie można wyrazić bezpośrednio w postaci wymiernego rachunku ekonomicznego, które jednak należy uwzględniać przy podejmowaniu decyzji o lokalizacji inwestycji, a zwłaszcza:

- podnoszenie poziomu gospodarczego regionów niedostatecznie gospodarczo rozwiniętych,

- możliwie pełne zatrudnienie nierównomiernie przyrastających zasobów siły roboczej,

- wzmożenie aktywizacji terenów szczególnie ważnych z punktu widzenia społecznego i politycznego,

- ochronę regionów i ośrodków przeznaczonych do celów leczniczo-rekreacyjnych.

II.

Czynniki analizy efektywności ekonomicznej lokalizacji inwestycji

1. Analiza porównawcza wariantów lokalizacyjnych inwestycji przemysłowych powinna uwzględniać:

1) czynniki mające wpływ na kształtowanie warunków i kosztów realizacji inwestycji podstawowej i inwestycji towarzyszących i wspólnych, wynikające z warunków terenowych analizowanych wariantów, a przede wszystkim dotyczące:

a) rozwiązania transportu zewnętrznego (np. wybór środka przewozowego, rozbudowa lub modernizacja urządzeń kolejowych, doprowadzenie bocznicy kolejowej, drogi kołowej, wodnej itp.),

b) doprowadzenia energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu,

c) zaopatrzenia w wodę,

d) metod i sposobu oczyszczania i odprowadzania ścieków, zapewniających zachowanie wymagań ochrony środowiska wodnego i otoczenia,

e) wielkości działki i rodzaju zajmowanych gruntów (klasa bonitacyjna, nośność, sposób dotychczasowego użytkowania),

f) budownictwa mieszkaniowego, urządzeń kulturalno-socjalnych oraz szkolnictwa,

g) innych zagadnień związanych ze specyfiką inwestycji (jak np. skutków uciążliwości inwestycji dla naturalnego środowiska człowieka) oraz strat, które wynikają w związku ze zmianą zagospodarowania terenu,

2) czynniki mające podstawowy wpływ na kształtowanie się warunków i kosztów eksploatacji inwestycji, a w szczególności:

a) warunki powiązań z bazą surowcową i rejonami zbytu, wielkości, kierunki i koszty przewozu masy surowców, półfabrykatów i innych materiałów,

b) wielkości masy towarowej wywożonej z zakładu, w tym wielkości, kierunki i koszty przewozu gotowych wyrobów,

c) rozmiary i kierunki kooperacji,

d) specyficzne czynniki lokalizacyjne dla danego zakładu, jak wymagania z punktu widzenia zaopatrzenia w energię elektryczną, cieplną, gaz, wodę, odprowadzenia ścieków oraz emisji zanieczyszczeń do atmosfery,

e) wielkość zatrudnienia i źródła pokrycia potrzeb w tej dziedzinie, z uwzględnieniem kadr kwalifikowanych oraz kosztów związanych z zapewnieniem siły roboczej, np. kosztów dowozu pracowników zamiejscowych, na podstawie postanowień wynikających z zarządzenia nr 16 Przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów z dnia 7 marca 1970 r. w sprawie wytycznych dotyczących ustalania wielkości zatrudnienia i przygotowania kadr dla nowo uruchamianych oddziałów, wydziałów i przedsiębiorstw przemysłowych. Ocena warunków zapewnienia siły roboczej powinna się opierać na danych wynikających z bilansów siły roboczej oraz kadr kwalifikowanych, opracowanych przez wojewódzkie i powiatowe komisje planowania gospodarczego i przyjętych przez Komisję Planowania przy Radzie Ministrów, na danych dotyczących sieci szkolnictwa zawodowego, możliwości jej rozwoju i dostosowania do potrzeb inwestycji, oraz na szacunkowym określeniu liczby pracowników miejscowych i dojeżdżających, jak też warunków dojazdów do pracy.

2. Ekonomiczna analiza lokalizacji inwestycji polegających na rozbudowie powinna uwzględniać:

1) porównanie zamierzonej rozbudowy z budową nowego zakładu, który umożliwiłby uzyskanie zamierzonego przyrostu produkcji,

2) porównanie z możliwością rozbudowy w zamierzonych celach innego zakładu tej samej lub pokrewnej branży,

3) krytyczną ocenę wykorzystania zdolności produkcyjnych analizowanego zakładu, jak również pokrewnych branżowo zakładów, w szczególności w zakresie wykorzystania istniejącego parku maszynowego, analizy wydajności i zmianowości pracy

oraz odpowiednie czynniki wymienione w ustępie 1 części II.

3. Ekonomiczna analiza porównawcza wariantów lokalizacji inwestycji o charakterze nieprzemysłowym powinna uwzględniać odpowiednie dla specyfiki danej inwestycji wytyczne zawarte w ustępie 1 części II, dotyczące czynników niezbędnych do prawidłowej realizacji i funkcjonowania inwestycji.

III.

Rachunek efektywności ekonomicznej lokalizacji ¹ (uchylony).

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK Nr 2

grafika

1 Załącznik nr 1 rozdział III uchylony przez § 6 pkt 2 zarządzenia z dnia 26 lipca 1974 r. w sprawie kryteriów i metod oceny ekonomicznej efektywności inwestycji produkcyjnych i innych zamierzeń rozwojowych (M.P.74.28.167) z dniem 1 stycznia 1975 r.

• Identyfikator: M.P.1971.55.361
• Rodzaj: Zarządzenie
• Tytuł: Tryb przedstawiania wniosków lokalizacyjnych oraz zasady rachunku efektywności ekonomicznej lokalizacji inwestycji.
• Data aktu: 28/10/1971
• Data ogłoszenia: 01/12/1971
• Data wejścia w życie: 01/12/1971