RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 w związku z jego art. 218 ust. 6 lit. a) ppkt (v),
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego 1 ,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Unia jest umawiającą się stroną Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r. 2 , która wymaga od wszystkich członków społeczności międzynarodowej współpracy w działaniu na rzecz zachowania żywych zasobów morza i gospodarowania nimi.
(2) Unia jest umawiającą się stroną Porozumienia w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r., odnoszących się do ochrony i zarządzania międzystrefowymi zasobami rybnymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi 3 .
(3) Unia posiada wyłączne kompetencje w dziedzinie ochrony żywych zasobów morza w ramach wspólnej polityki rybołówstwa. Uprawnienia przyznane w ten sposób Unii na poziomie wewnętrznym obejmują również uprawnienia Unii do współpracy w organizacjach międzynarodowych, w tym w ramach regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem.
(4) Polska jest umawiającą się stroną Konwencji o ochronie i zarządzaniu zasobami mintaja w centralnej części Morza Beringa (zwanej dalej "Konwencją"). Unia nie jest stroną Konwencji. Na mocy art. 6 ust. 9 Aktu przystąpienia z 2003 r., od dnia przystąpienia umowami w sprawie połowów zawartymi przez przystępujące państwa członkowskie z państwami trzecimi zarządza Unia. Unia powinna w związku z tym wdrażać do swojego porządku prawnego wszelkie decyzje przyjęte na mocy Konwencji.
(5) W interesie Unii leży, by odgrywała ona skuteczną rolę we wdrażaniu Konwencji. Takie działanie będzie również przyczyniać się do wspierania spójności unijnego podejścia w zakresie ochrony zasobów we wszystkich wodach i wzmocnienia zaangażowania Unii w długofalową ochronę oraz zrównoważone wykorzystanie zasobów rybołówstwa w skali światowej.
(6) Decyzją z dnia 11 kwietnia 2016 r. Rada upoważniła Polskę do negocjowania, w interesie Unii, zmiany Konwencji umożliwiającej uzyskanie przez Unię statusu pełnoprawnej strony Konwencji. W tym celu Polska miała zaproponować zmianę Konwencji w celu umożliwienia udziału regionalnych organizacji integracji gospodarczej oraz umożliwienia Unii uzyskania statusu strony Konwencji.
(7) W październiku 2016 r. Polska zaproponowała taką zmianę Konwencji depozytariuszowi Konwencji.
(8) Należy zatem upoważnić Polskę do ratyfikowania zmiany Konwencji,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
